تطبيق داستان خسرو و شيرين فردوسي با موازين داستان نويسي جديد

فردوسي رهبر بزرگان سخن وري و پيشاهنگ شاعران بر جسته، در داستان سرايي مهارتي استادانه دارد. هر يك از داستان هاي شاهنامه در حد خود بكمال تمامي و زيبايي است و چون تأملي دقيق شود به آساني نمي توان كيي را از ديگري برتر دانست. در داستان خسرو و شيرين چندان لطف و زيبايي، ظرافت و شكوه، شجاعت و عفت و رزم و بزم نهفته است كه خواننده ي دقيق در هر تكراري لذّتي ديگر ميبرد. اگر چه اصول و روش هايي كه امروزه در داستان پردازي به آ نها پرداخته مي شود، در گذشته مطرح نبود، امّا مي توان داستان هاي ماندگار گذشته را بر اساس ضوابط امروزي سنجيد و به نقد و بررسي آن ها پرداخت. اين مقاله مي كوشد تا داستان خسرو و شيرين فردوسي را با موازين داستان نويسي جديد تطبيق دهد. از اين رو پس از مقدمه اي كوتاه، نخست خلاصه اي از داستان ارائه ميگردد؛ آن گاه به بحث تطبيق پرداخته مي شود.