سبك شناسي حكايات گلستان بر اساس فعل بر مبناي دستور نقش گراي نظام مند

دستور نقش گراي نظام مند، ارائه گر ابزاري براي كشف معنا در زبان و ارتباط كاربرد زبان با بافت هاي اجتماعي است تا در درك ما از زندگي اجتماعي مشاركت نمايد. به اين دليل كه در اين دستور الگوهاي تجربه به صورت افعال و فرآيندها به واسطه فرانقش انديشگاني حاصل مي شوند، بنابراين با بررسي و تعيين افعال و فرآيندها و ميزان رخداد آن ها در يك داستان، مي توان راه به تجربيات، افكار و دنياي ذهن نويسنده برد. در تحقيق حاضر و بر مبناي اين دستور، به بررسي 40 حكايت از هشت باب گلستان سعدي پرداخته شده است تا با تعيين افعال و ميزان كاربرد فرآيندهاي فرانقش تجربي در آن ها به عنوان شاخصي سبكي، به بررسي ارتباط ميان فرآيند به كار رفته و مضمون حكايات گلستان پرداخته شود. نتايج تحليل، حاكي از آن است كه فرآيند رابطه اي و بهره گيري از ساختار وصفي در چهار باب از هشت باب، فرآيند غالب است؛ ضمن آن كه پايين ترين ميزان بهره گيري از فرآيند ذهني و وجودي حاكي از بيان پيام موجود در حكايات، با استفاده از زباني ساده و بدون ابهام و دشواري است.