آركائيسم واژگاني و نحوي درپنج داستان ميني مال در ديوان پروين اعتصامي

Grammatical and Vocabulary Archaism in Parvin Etesami’s Five Minimal Stories

آركائيسم از راه هاي برجسته كردن و تشخص بخشيدن به زبان است. اين شگرد يكي از شيوه هاي آشنايي زدايي با عناصر كهن (آركائيك) زبان است كاربرد عناصر تاريخمند زبان در درون بافت زماني پس از آن را كهن‌گرايي (آركائيسم) مي‌گويند. واحدهاي زبان (تكواژها، واژهها، عبارات و ساختهاي نحوي) بر پيشاني خود مهر زمان دارند، اين يعني هويت تاريخي و تاريخمندي زبان. اگر عناصر زبان گذشته را از موقعيت تاريخي آن جدا كنيم و به درون بافت زباني دوره هاي بعد منتقل نماييم، هنجار زماني كلام شكسته مي‌شود و سخن از بافت تاريخي كه در آن تولد يافته فاصله مي‌گيرد. پيوند عميق شعر پروين اعتصامي با زبان و ادب كهن فارسي به صورت متنوع وگسترده در شعرش مشهود است. با وجود گذشت قرون متمادي‌، زبان فارسي هم‌چنان صلابت و اصالت خود را به شكلي پويا حفظ كرده است كه دليل آن چيزي نيست مگر غني بودن اين زبان چه از جهت لفظ و چه از جهت محتوا. از بين شاعران معاصر، پروين اعتصامي به علت گرايش به شعر كلاسيك از اين حيث، نمود بيشتري يافته‌اند و باستان گرايي را به عنوان محملي براي ايجاد فخامت و شيوايي زبان خويش برگزيده و به كار برده است. باستان گرايي واژگاني و نحوي در شعر پروين جايگاه خاصي دارد كه در اين تحقيق، با بررسي چهار داستان ميني مال در ديوان اين شاعره پرآوازه، به تأثير واژه يا نحو كهن در شعراو پرداخته و دريافته‌ايم كه شعر پروين چه مقدار و تحت تأثير كدام يك از انواع باستان گرايي قرار گرفته‌اند.

Archaism is one of highlighting and personazing methods of language. This method is one of unfamiliarity of ancient elements (archaic) of language. The use of historical language elements in texture of time after it is called archaism. Language units (such as morpheus, words, phrases, grammatical structures) have time seal on themselves, which means historical nature and language historicity. If we seperate past language elements from historical situations and transfer them to subsequent periods of language texture, then the speech time’s norm is broken and the speech takes distance from the historical texture which is born. Deep link of Parvin’s poem with Persian language and literature is clear and obvious in her various and perfect poetry. By passing centuries, Persian language has deserved her strength and authenticity dynamically. That shows richness of Persian language in vocabulary and content. Among contemporary poets, Parvin had tendency to classic poetry and she chose and used archaism as a place for making eloquence of language. Vocabulary and grammatical archaism in Parvin’s poetry has special position. In this research, I study four minimal stories of this famous poet based on the effect of ancient grammar and vocabulary in her poems that how much Parvin’s poetry was affected by which one of archaism types.