بازتاب «اغراق» در اشعار پايداري قيصر امين‌پور

Reflection of “Exaggeration” in The Reststance Poetry by Qeysar Aminpur

قيصر امين‌پور از جمله شاعران نامدار معاصر است كه در موضوعات مختلفي طبع‌آزمايي كرده است. يكي از اين حوزه‌ها ادبيات پايداري است كه در آن از جان‌گذشتگي‌ها و جانفشاني‌هاي هم‌وطنانش را در دفاع از مرزهاي ايران‌زمين به تصوير كشيده و با نوآفريني‌هاي خيال‌انگيز و جان‌بخشي‌هاي شگفت‌انگيز پيام و هدف متعالي خود را ابراز داشته است. يكي از شگردهاي قيصر در خلق اين تصاوير ماندگار، بهره‌گيري از آرايه‌هاي ادبي است؛ اما نكتۀ تأمل‌برانگيز اين است كه امين‌پور در موضوعات خاصي مانند ادبيات پايداري كه محمل شورآفريني و حماسه‌آفريني است از برخي صنايع ادبي بيشتر بهره برده و همين گزينش هنرمندانه سبب شده تا شعرش گيرايي و گويايي زيادي داشته باشد و تأثير شگرفي بر مخاطب بگذارد. در اين مقاله سعي شده است تا با ژرف‌كاوي در مفهوم يكي از آرايه‌هاي مهم ادبي يعني اغراق، كاربردهاي آن در شعر پايداري قيصر امين‌پور نمايان شود و ميزان و چگونگي به‌كارگيري آن در اشعار او مورد تحليل و بررسي قرار گيرد.

Qeysar Aminpour is one of the well-known contemporary poets that has written about various subjects. One of those fields is the resistance literature that he has expressed the self-devotion and sacrifice of his compatriots in defending the borders of Iran, stating his eminent message and aim by ideal innovations and wonderful contributions. One of the technics of Qeysar in creating these durable works is benefitting from figures of speech; however, the important point is that Aminpour has mainly benefitted from some figures of speech in specific subjects, such as resistance literature, which is the origin of creating epopee and epics, and this artistic selection has caused his poems to be more attractive and rational, and provide extensive effects on the addressees. By profound search in one of the important figures of speech, i.e. exaggeration, it has been tried in this article to show its uses in the resistance poetry of Qeysar Aminpour, and analyze the state of its applications in his poetry.