بررسي عوامل مؤثر بر تاب آوري اقتصادي سكونتگاه‌هاي روستايي بعد از رخداد زلزله (موردمطالعه: دهستان سيلاخور شهرستان دورود)

شناخت مسائل و مشكلات روستاها و ارائه راهكارهاي منطقي براي آن‌ها از اقدامات اساسي جهت توسعه پايدار روستايي است. امروزه نواحي روستايي جهت دستيابي به توسعه پايدار روستايي با مشكلات و موانع بسياري روبه‌رو مي‌باشند. يكي از اين مشكلات، مخاطرات طبيعي مي‌باشد. براي كاهش اثرات اين رخدادها رويكرد تاب آوري مطرح‌شده است. هدف اين پژوهش بررسي عوامل مؤثر بر تاب آوري اقتصادي سكونتگاه‌هاي روستايي دهستان سيلاخور در شهرستان دورود بود. اين پژوهش از نوع كاربردي و براي انجام آن از روش توصيفي- تحليلي با به‌كارگيري پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. جامعه آماري، 1539 خانوار از روستاهاي در معرض زلزله دهستان سيلاخور بود كه با استفاده از فرمول كوكران با خطاي05/0 درصد 308 خانوار به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شد. روايي پرسش‌نامه پس از نظرخواهي از متخصصين و پايايي آن با استفاده از روش آلفاي كرونباخ ارزيابي با مقدار910/0 ارزيابي شد. براي تجزيه‌ و تحليل اطلاعات از آزمون‌هاي t تك نمونه‌اي و تحليل عاملي اكتشافي استفاده‌شد. نتايج پژوهش گوياي آن است كه سكونتگاه‌هاي روستايي دهستان در بعد اقتصادي با ميانگين نزديك به سه تا حدي تاب آورند و روستاي كلنگانه تاب آور و روستاهاي ازنا، عالم آباد، لبان بالا، عزيزآباد و جهان‌آباد داراي تاب آوري كم و درنهايت بقيه روستاها تا حدي تاب آور مي‌باشند. همچنين نتايج حاصل از تحليل عاملي اكتشافي نشان مي‌دهد كه عامل زمينه‌هاي اقتصادي و اشتغال با چهار شاخص (اشتغال، هزينه و درآمد، سرمايه اقتصادي، خسارت) و عامل ظرفيت‌هاي درآمدي و تسهيلاتي با سه شاخص (ظرفيت و توانايي جبران خسارت، بهره‌مندي از منابع بانكي، توانايي بازگشت به شرايط شغلي و درآمدي مناسب) به عنوان عوامل مؤثر بر تاب آوري اقتصادي شناخته‌ شد.