واكاوي پاليمسست هاي فرهنگي در آثار نويسندگان ايراني دور از وطن : موردپژوهي فريدون اسفندياري و فيروزه جزايري دوما

Investigating Cultural Palimpsests in the Works of the Iranian Diasporic Writers: A Case Study on Fereidoun Esfandyari and Firoozeh Dumas

اين مقاله با تكيه بر استعاره ي پاليمسست كنش داستان نويسي نويسندگان ايراني دور از وطن را واكاوي مي كند و نشان مي دهد كه آنان فرايند ترجمه شدن خود به سوژه هاي دياسپورايي را چگونه روايت مي كنند و از اين رهگذر چگونه پاليمسست هاي فرهنگي و ادبيات لهجه دار توليد مي كنند. براي اين منظور، متون پاليمسستي دو نويسنده ي ايراني مقيم آمريكا را كه به ترتيب به دياسپوراي ايراني پيش از انقلاب و پس از انقلاب تعلق دارند، با رويكرد «قرايت تنگاتنگ» مورد خوانش قرار مي دهيم وخودبيانگري آنان را از منظر سياست هويتي تحليل مي كنيم. اين دو نويسنده كه نمونه اي خصيصه نما از سوژه هاي دياسپورايي پيشا و پساانقلاب هستند، عبارت اند از فريدون اسفندياري و فيروزه جزايري دوما. در اين تحليل نشان مي دهيم كه اين دو نويسنده در كنش روايي خود چگونه دنياي ايراني را به ترتيب به دنياي كافكايي و روياي آمريكايي ترجمه كرده اند. همچنين با تحليل پاليمسست هاي فرهنگي برآمده از اين ترجمه ها نشان مي دهيم كه چگونه مي توان ديالكتيك هويتي سوژه هاي دياسپورايي را رويت پذير كرد. نتايج اين تحليل نشان مي دهد كه سياست هويتي دياسپوراي ايراني پس از انقلاب امتداد همان سياستي است كه در دياسپوراي ايراني پيش از انقلاب شاهد بوديم.

Drawing on the palimpsest metaphor, the present paper explores the practice of fiction writing by the Iranian diasporic writers to show the way they translate the process of their translation into diasporic subjects and the way this translation results in cultural palimpsests and accented literature. To this end, two Iranian diasporic writers belonging to per-revolutionary and post-revolutionary diaspora have been selected and their self-expression has been scrutinized from the perspective of identity politics by a close reading. They include Fereidoun Esfandiary and Firoozeh Dumas. An attempt has been made to show these diasporic writers translate the Iranian universe into a Kafkaesque universe and the American dream. Moreover, it has been shown that how the cultural palimpsests from these translations can be read to make visible the identity dialectics of the diasporic writers. This analysis indicates that the identity politics of the post-revolutionary Iranian diaspora the continuation of that of the pre-revolutionary diaspora.