مردسالاري در دو نمايش‌نامه از بهرام بيضايي (خوانشي فمينيستي)

مردسالاري از مهم‌ترين موضوعات فمينيسم، است. فمينيست‌ها معتقدند فرودستي زنان، در روابط نابرابر مرد و زن ريشه دارد، تمدن بشري تحت كنترل مردان است و به‌گونه‌اي سازمان‌دهي مي‌شود كه زنان را در همه جنبه‌هاي فرهنگي و اجتماعي به مردان وابسته مي‌كند. اين مسئله در متون ادبي بازتاب چشم‌گيري دارد. در حوزة ادبيات نمايشي، اغلب نمايش‌نامه‌هاي بهرام بيضايي با محوريت نقش زن نوشته شده است. هدف اين مقاله بررسي جايگاه زن در گفتمان مردسالاري، در نمايش‌نامه‌هاي «پهلوان اكبر مي‌ميرد» و «شب هزار و يكم» از بيضايي، با روش توصيفي-تحليلي است. اين بررسي نشان مي‌دهد كه در نمايش‌نامه‌هاي بيضايي، سوءاستفاده از نقش مادري و همسري زن، دور كردن زنان از امتيازات تحصيل دانش، سركوب شدن تمايلات و اعتمادبه‌نفس، چالش امنيتي و هويتي، ديگربودگي و رتبة دوم جنسيتي، از نشانه‌ها و عوامل مردسالاري است كه برساخته‌هاي فرهنگي، ارزش‌گذاري جامعه و همكاري زنان، آن‌ها را بازتوليد مي‌كند.