شكوه و انتقادهاي فردي، اجتماعي و سياسي در شعر احمد گلچين معاني

يكي از زمينه‌هاي ارزشمند شعر غنايي، شعر اجتماعي است كه در شكل شكواييّه، طنز، هجو و ... در قالب‌هاي مختلف شعري جاي مي‌گيرد. در اين دست از سروده‌ها، شاعران از نابرابري‌ها، ناداني، فساد اخلاقي عوام و ناملايماتي از اين قبيل شكايت دارند و در اين مقوله، شاعر نماينده و زبان جامعه مي‌شود. در اين مقاله، تلاش شده است برخي از نكات انتقادي و شكوه از نابساماني‌ها، نقد اوضاع اقتصادي، عدم امنيّت و آسايش، اوضاع سياسي و نقد حاكميّت مورد بررسي قرار گيرد تا دريابيم كه گلچين معاني چگونه از آموزه‌هاي مبتني بر تجربيّات ارزشمند خود در جهت كاهش آسيب‌هاي اجتماعي در دنياي معاصر بهره برده است؟ «من فردي» چيست و «من انساني» كدام است؟ اين نوشتار كوشيده است تا انتقاد و شكواييّه‌هاي «گلچين معاني» را در بعد اجتماعي و سياسي نشان دهد. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه شاعر با گذر از «من فردي» و روشن‌گري اوضاع اجتماعي معاصر شعرش را از «من اجتماعي» به سمت انديشة عميق و «من انساني» سوق مي‌دهد. گلچين شاعري است كه با دست مايه‌اي غنايي به موضوعات اجتماعي –سياسي پناه برده است.

this article has no abstract