رويكرد پليس ايران در سياست جنايي مشاركتي

Iranian Police Approach to Participatory Criminal Policy

كشورهاي داراي سياست جنايي پويا، داراي سازمان‌هاي پليسي بر مبناي رويكرد جامعه‌محور هستند كه به جاي تكيه بر ابزارهاي سركوب‌گرانه و قهرآميز در برخورد با بزهكاري در سايه برقراري تعامل گسترده و سازنده با همه اركان جامعه به ويژه مردم و نهادهاي اجتماعي از حمايت‌هاي جامعه در برقراري نظم عمومي برخوردار مي‌شوند. چنين تعاملي نماد بارزي از مفهوم سياست جنايي مشاركتي است. تبيين رويكرد انتظامي پليس در تأمين نظم و امنيت، تبيين و تشريح اهميت جايگاه مشاركت عمومي و تبيين و تشريح زمينه‌ها و الزامات توسعه سياست جنايي مشاركتي در پليس ايران و جامعه ايراني هدف تحقيق مي‌باشد. روش: تحقيق از حيث هدف كاربردي و از نظر روش، اسنادي است و ابزار گردآوري اطلاعات فيش‌ برداري است. يافته‌ها: نيروي انتظامي در رويكرد جديد خود با تحولات سازماني، تجديد نظر در ساختار ناجا و ايجاد رده‌هاي جديد، تهيه برنامه‌هاي سالانه، پنج ساله و سند چشم‌انداز در افق سال 1404 ه. ش و انجام بازرسي و نظارت‌هاي دقيق بر عملكرد كاركنان و سازمان، ضمن كوشش براي انجام هر چه مطلوب‌تر، سريع‌تر و به هنگام خدمات پليسي، در صدد است تا بخشي از وظايف خود را با مشاركت مردم انجام دهد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد رويكرد ايجابي، جامعه‌محور و دانش-بنيان و همچنين توسعه سياست جنايي مشاركتي در پليس ايران نيازمند تحول بيشتر در ساختار و تشكيلات، توجه به پليس حرفه‌اي و اجتماعي، كاربرد فناوري‌هاي جديد، تحول در روش‌هاي خدمت‌رساني به جامعه و توسعه اقدامات فرهنگي و اجتماعي براي ارتقاء سطح مشاركت مردم در نظم و امنيت اجتماعي است.

Dynamic criminal policy countries have community-based police organizations that rely instead on repressive and coercive tools to deal with crime in the light of widespread and constructive engagement with all elements of society, especially the public and Social institutions enjoy the support of society in establishing public order. Such an interaction symbolizes the concept of participatory criminal policy. The purpose of this study is to explain the police approach to order and security, to explain and explain the importance of public participation, and to explain the context and requirements for the development of participatory criminal policy in Iranian police and Iranian society. Methodology: The study is applied in terms of purpose and in terms of method, it is a document and is a tool for data collection. Results: The police in their new approach to organizational changes, revising the structure of the NAJA and creating new classes, preparing annual, five-year plans and vision papers in the horizon of 1404 e. By conducting inspections and strict monitoring of staff and organization performance, it seeks to perform part of its duties with the participation of the public, while striving to perform as efficiently, expeditiously as possible during police service. Conclusion: The results show that a positive, community-based and knowledge-based approach, as well as the development of a participatory criminal policy in the Iranian police, require further changes in structure and organization, attention to professional and social police, application of new technologies.