پديد آورندگان :
امين بيدختي, علي اكبر دانشگاه سمنان - دانشكده روان شناسي و علوم تربيتي - مديريت آموزشي , كشاورز, يوسف دانشگاه سمنان - دانشكده روان شناسي و علوم تربيتي - مديريت آموزشي
كليدواژه :
آموزش صلح , سياستگذاري و جهاني شدن , جهاني شدن و شهروند جهاني , خشونت و افرايي گري
چكيده فارسي :
زيستن در دوران جهاني شده كنوني، بيش از هر چيز نيازمند دانش، بينش و مهارت هم‌زيستي مسالمت آميز در كنار انسان‌هايي از رنگ و نژاد و فرهنگي متفاوت فارغ از مرزبندي‌هاي جغرافيايي، قومي و نژادي است. چرا كه اين به هم‌پيوستگي جهاني و مسائل و چالش‌هاي متعاقب آن از قبيل؛ گسترش مهاجرت، جنگ‌هاي بين المللي، خشونت‌ها و اعتراضات خشن و... نيازمند راه‌حل‌هايي در مقياس جهاني است. مقاله حاضر، با مرور ادبيات تحقيق به دنبال استخراج مولفه‌ها و اجزاء آموزش صلح به كودكان و ارائه مدلي در اين زمينه و همچنين بررسي نقش اين قبيل آموزش‌ها در كاهش و پيشگيري از خشونت و افراطي‌گري مي‌باشد. يافته‌هاي اين بررسي در قالب مدل مفهومي آموزش صلح، شامل مولفه‌هايي از قبيل؛ «توسعه طرز فكر مثبت در كودكان»، «گسترش مفاهيم همدلانه»، «احترام بر اساس مفاهيم كرامت انساني»، «توسعه تفكر انتقادي براي حل مساله»، «كشف مفهوم صلح از طريق آموزش كنترل احساسات» و نهايتاً «پرداختن به مفهوم خود واقعي شخص»؛ ارائه شده است. نتايج تحقيق بيانگر اين است كه در صورتي مي‌توان از بروز رفتار خشونت آميز و افراطي پيشگيري كرد كه شهروندان از سنين كودكي، تحمل عقايد و انديشه‌هاي مختلف و پذيرش تنوع و دگرگوني را فراگرفته باشند و داراي مهارت حل تعارضات و كشمكش‌ها بدون خشونت باشند. آموزش صلح به كودكان و نوجوانان و در نگاهي كلان‌تر از طريق آموزش شهروندي جهاني، مي‌تواند اين آرزوي فراگير را محقق سازد و نهايتاً پيشنهاد شد كه اين آموزش‌ها مورد توجه و تاكيد بيشتر سياستگذاران آموزشي و به ويژه طراحان كتب درسي قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Living in the present globolized era, more than anything else requires knowledge, attitude, and skills of peaceful coexistence alongside people of a different color, ethnicity, and culture, regardless of geographical, ethnic or racial borders. Because this global connectedness and its ensuing issues and challenges such as the spread of immigration, international wars, violent protests and so on, require global solutions. This article, through a review of the research literature, seeks to extract the components of Peace Education for children and to present a model in this field as well as to investigate the role of such an education in reducing and preventing violence and extremism. The findings have presented in frame of a conceptual model of Peace Education, including components such as “developing positive thinking in children”, “empathic development”, “respect for human dignity concepts”, “developing critical thinking for problem-solving”, “Discovering the concept of peace through emotion control training” and finally “addressing the concept of the true self”. The results show that violent and extreme behavior can be prevented if citizens from an early age learned to tolerate different beliefs, and embracing diversity and acceptance differences and to have the skills to resolve conflicts nonviolently. Peace Education to children and on a larger scale through Global Citizenship Education can fulfill this universal desire. Based on the findings and results, it was suggested that the concepts of Peace Education and global citizenship should be addressed and emphasized by the Educational Policy-Makers and the designers of the textbooks
