بررسي تاثير مداخله آموزشي از طريق تلفن همراه بر رفتارهاي خود مراقبتي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور

زمينه و هدف: يكي از راههاي ارتقاء كيفيت زندگي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور، توانمندسازي بيماران از طريق آموزش خود مراقبتي براي مقابله با اثرات و عوارض بيماري و تسلط بيشتر بر بيماري و زندگي است. هدف اين مطالعه تعيين تاثير مداخله آموزشي از طريق تلفن همراه بر رفتارهاي خود مراقبتي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور بود. روش تحقيق: جمعيت مورد مطالعه اين پژوهش مداخله اي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور مراجعه كننده به بيمارستان حضرت ابوالفضل(ع) شهرستان ميناب در استان هرمزگان بود. 46 بيمار در گروه مداخله و 45 بيمار در گروه كنترل قرار گرفتند.آموزش در گروه مداخله شامل آشنايي با بيماري تالاسمي، عوارض بيماري و رفتارهاي خود مراقبتي بود كه در طي 6 تماس تلفني به مدت يك ماه انجام شد.در پايان پمفلت هايي حاوي همان مطالب آموزشي تماس هاي تلفني، به نمونه هاي گروه مداخله داده شد. ابزار جمع آوري داده ها در اين مطالعه پرسشنامه بود كه قبل و دو ماه بعد از مداخله آموزشي مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 22 و آزمون هاي آماري كاي اسكوئر، آزمون فيشر، تي مستقل، تي زوجي، و معادل ناپارامتريك آن ها يومن ويتني و آزمون ويلكاكسون تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: قبل از مداخله ميانگين نمرات آگاهي، نگرش و رفتارهاي خود مراقبتي در گروه هاي مداخله و كنترل از لحاظ آماري اختلاف معني داري نداشت. بعد از مداخله افزايش معني داري در ميانگين نمرات آگاهي، نگرش و رفتارهاي خود مراقبتي گروه مداخله روي داد(0.05 P)، اما تفاوت معني داري در گروه كنترل مشاهده نشد. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان دهنده تأثير مثبت مداخله آموزشي از طريق تلفن همراه بر آگاهي، نگرش و بهبود اكثر رفتارهاي خود مراقبتي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور بود، لذا استفاده از تلفن همراه به عنوان يكي از روش هاي انتقال مطالب آموزشي در زمينه خودمراقبتي به بيماران تالاسمي ماژور بويژه در زماني كه دسترسي به آنها محدود است، توصيه مي شود.