الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي كلي‌فرم‌ها و انتروكوك‌هاي جداسازي شده از تصفيه‌خانه فاضلاب بيمارستاني

هدف: آبي كه براي مصارف خاص تهيه و به هر دليلي كيفيت خود را از دست دهد فاضلاب ناميده مي‌شود. فاضلاب ناشي از بيمارستان‌ها و مراكز بهداشتي حاوي عوامل پاتوژن مختلفي است كه ضرورت توجه به اين منابع آلاينده را آشكار مي سازد. بنابراين اين مطالعه با هدف تعيين الگوي مقاومت باكتري‌هاي جداسازي شده از تصفيه‌خانه فاضلاب بيمارستاني طراحي گرديد. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي، نمونه‌ها در طي فصول مختلف در سال 1394 از حوضچه‌هاي هو‌ادهي بيمارستان جمع‌آوري و تحت شرايط استاندارد به آزمايشگاه منتقل و شمارش باكتري‌ها با روش تخمير چند‌لو له‌اي و براساس MPN گزارش شد. شناسايي باكتري‌ها طبق روش‌هاي متداول ميكروبي انجام گرديد. بررسي مقاومت آنتي‌بيوتيكي با استفاده از تكنيك استاندارد كربي– بوئر طبق توصيه‌هاي موسسه استانداردهاي باليني و آزمايشگاهي 2014 انجام گرديد. داده‌‌ها با نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. نتايج: در اين مطالعه در مجموع 20 نمونه در طي فصول مختلف جمع‌آوري گرديد. شمارش انتروكوك‌ها بيش از كلي‌فرم‌ها بود گرچه موارد كلي‌فرم‌هاي جداشده ببيشتر بود. بيشترين مقاومت در انتروكوك‌ها نسبت به سفتازيديم (100 درصد) و در كلي‌فرم‌ها نسبت به تريمتوپريم سولفومتوكسازول (85 درصد) مشاهده شد. بالاترين حساسيت نسبت به ايمي‌پنم، مروپنم، جنتامايسين و سفتازيديم (100 درصد) در باكتري سودوموناس مشاهده شد. همچنين در فصل بهار و پاييز ميزان مقاومت آنتي‌بيوتيكي بيشتراز فصول ديگر بود. نتيجه‌گيري: ضرورت توجه به منابع آلاينده به منظور جلوگيري از افزايش بار آلودگي باكتري‌هاي با مقاومت بالا و همچنين بررسي ملي جهت تعيين الگوي مقاومت فنوتيپي و ژنوتيپي در ايران ضروري به نظر مي‌رسد.