رفتارهاي ارتقاءدهنده سلامتي در پرستاران ايران: مطالعه مروري

هدف: پرستاران بزرگترين گروه حرفه‌اي در سيستم مراقبت‌هاي بهداشتي و درماني هستند كه مي‌توانند الگوي ايده‌آل براي ارتقاء سلامت بيماران باشند. اما دانش پرستاران در زمينه ارتقاء سلامت به خود‌مراقبتي در خود آن‌ها منجر نمي‌گردد. هدف اين مطالعه مروري پاسخ به اين سوال است كه سبك زندگي رفتارهاي ارتقاءدهنده سلامتي در پرستاران ايراني چگونه است؟ منابع داده‌ها: براي انجام اين پژوهش مروري ابتدا با استفاده از سيستم MeSH كليدواژه‌هاي ارتقاء سلامت، شيوه زندگي، پرستار، رفتار و ايران (Health promotion, Lifestyle, Nurse, Behavior, Iran) بازيابي و سپس به دو زبان انگليسي و فارسي در بانك‌هاي اطلاعاتي PubMed، Web of Science، Google Scholar، Scopus، SID و Magiran در بازه زماني ده ساله (1396-1387 و 2017-2008) جستجو شدند. مقالات ارائه شده در همايش‌ها و كنفرانس‌ها حذف گرديد. روش‌هاي انتخابي براي مطالعه: پس از جستجوي الكترونيك تعداد 8 مقاله بازيابي شد كه يكي از آن‌ها به دليل متدولوژي نامناسب حذف گرديد. شش مطالعه به بررسي شيوه زندگي ارتقاءدهنده سلامتي پرداخته بود. يك مطالعه نيز موانع بكارگيري سبك زندگي رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامتي را بررسي كرده بود.تركيب مطالب و نتايج: يافته‌ها نشان دادند كه كمترين نمره سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامتي در حيطه فعاليت فيزيكي و بيشترين نمره در دو حيطه تغذيه و رشد معنوي مشاهده شد. پرستاران به عنوان بزرگترين گروه ارائه دهنده خدمات در نظام سلامت، شيوه زندگي مطلوبي ندارند. همچنين عملكرد پرستاران به ويژه در حيطه فعاليت جسماني ضعيف بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، مديران پرستاري با حمايت از برنامه‌هاي آموزشي در بيمارستان و تاكيد بر ابعاد مختلف سلامتي مي‌توانند پرستاران را در دستيابي به تندرستي حمايت كنند.