بررسي رابطه بين رضايت شغلي و شيوع اختلالات اسكلتي– عضلاني

هدف: رضايت شغلي يكي از عوامل رواني اجتماعي است كه ممكن است در بروز اختلالات اسكلتي عضلاني نقش داشته باشد. به همين منظور اين پژوهش به بررسي رابطه بين رضايت شغلي و شيوع علائم اختلالات اسكلتي عضلاني در بين كاركنان منطقه ويژه اقتصادي صنايع معدني وفلزي خليج فارس انجام شد. روش ها: تحقيق حاضر از نوع توصيفي تحليلي است كه بر روي 400 نفر از كاركنان منطقه ويژه اقتصادي صنايع معدني وفلزي خليج فارس انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه رضايت شغلي (اسپكتور) و پرسشنامه شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني (نورديك) مي باشد. اطلاعات جمع آوري شده از طريق نرم افزار آماري SPSS و رگرسيون لجستيك مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: يافته هاي حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد بين امتياز كلي رضايت شغلي و علائم كلي اختلالات اسكلتي عضلاني رابطه معناداري وجود ندارد. اما بين رضايت شغلي با علائم اختلالات اسكلتي عضلاني در گردن، آرنج، باسن و ران رابطه معناداري وجود دارد (0.05 PValue). نتيجه گيري: با توجه به اينكه اين پژوهش نشان داد بين رضايت شغلي و شيوع علائم برخي از اختلالات اسكلتي عضلاني رابطه معناداري وجود دارد، مي توان با افزايش سطح رضايت شغلي از شيوع اين اختلالات كاست. بر اين اساس مي توان گفت بهبود حقوق و دستمزد، پاداش و ارتقاء ابزارهاي مناسبي جهت كاهش اختلالات اسكلتي عضلاني مي باشند.