مقايسه ساختار سياسي و رويكردهاي مرتبط با وحدت در كره شمالي و جنوبي

تجزيه شبه جزيره كره پس از جنگ جهاني دوم و تثبيت اين امر به دنبال جنگ خونين دو كره، باعث ايجاد دو حكومت و به تبع آن دو ملت كاملا متفاوت در دو سوي شبه جزيره كره گرديده است. در يك سو كره جنوبي با اتكا به ايالات متحده حكومتي ليبرال و توسعه گرا را در دستور كار قرار داده است و در سوي ديگر كره شمالي حكومتي بر پايه سوسياليسم و ايدئولوژي بومي خود موسوم به جوچه را با محوريت شخص رهبر حزب كمونيست شكل داده است كه تقويت بنيه دفاعي با تكيه بر بازدارندگي موشكي و هسته­اي را به توسعه اقتصادي ترجيح داده است. با وجود تفاوت ساختاري و بنيادين ميان ساختار حكومتي و استراتژي­هاي سياسي دو كشور، آرمان اتحاد، كماكان بخش جدايي ناپذير از قانون اساسي و اهداف غايي رهبران دو كشور مي­باشد. كره‌ شمالي با علم بر موضع ضعيف تر خود، مدل كنفدراسيوني و مبتني بر يك كشور، دو دولت را معرفي نموده است كه نشان از اولويت آن كشور براي بقاي رژيم و جلوگيري از بلعيده شدن توسط اقتصاد پوياي كره‌ جنوبي دارد. در مقابل كره‌ جنوبي با رويكرد مبتني بر اتحاد تدريجي اميدوار است همگام با اصلاحات در كره‌ شمالي، از اتحاد ناگهاني و هزينه‌هاي بالاي آن جلوگيري نموده و ضمن ايجاد آمادگي براي وقوع اتحاد يا فروپاشي كره‌ شمالي، نظام دموكراتيك و اقتصاد ليبرال خود را در سراسر شبه جزيره گسترش دهد.