همبستگي تفكر انتقادي با ويژگي هاي شخصيتي در دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

مقدمه و هدف: تفكر انتقادي تركيبي از توانايي هاي شناختي و حالات شخصيتي مي باشد. بنابراين با توجه به اهميت شخصيت در تفكر انتقادي، اين مطالعه با هدف تعيين همبستگي ويژگي هاي شخصيتي با مهارت هاي تفكر انتقادي در دانشجويان كارشناسي پيوسته پرستاري انجام شد. روش ها: اين مطالعه همبستگي با تعداد 165 نفر از دانشجويان كارشناسي پيوسته پرستاري دانشگا علوم پزشكي اصفهان بر اساس نمونه گيري خوشه اي انجام شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه اي مشتمل بر سه بخش مشخصات دموگرافيك، آزمون مهارتهاي تفكرانتقادي فرم ب و پرسشنامه ي مقياس شخصيتي آيزنك (EPQ_R) بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 و در سطح آمار توصيفي از توزيع فراواني، ميانگين و انحراف معيار و در سطح آمار استنباطي از آزمون همبستگي پيرسون استفاده گرديد. يافته ها: همبستگي معني داري بين ميانگين نمره تفكر انتقادي و نمره برون گرايي درون گرايي وجود ندارد و بين ميانگين كلي امتيازات تفكر انتقادي با ميانگين كل نمره ي شخصيت همبستگي معني داري وجود ندارد. نتيجه گيري: تفكر انتقادي دانشجويان در حد رضايت بخشي نبود. همچنين بين ويژگي شخصيتي با تفكر انتقادي همبستگي وجود نداشت. بنابراين با توجه به يافته ها، آموزش تفكر انتقادي بايستي بدون در نظر گرفتن ويژگي هاي شخصيتي دانشجويان، براي همه آنها انجام پذيرد.