تبيين تجربيات و ديدگاه اعضاء هيات علمي علوم پايه دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران در خصوص روش هاي مختلف تدريس

مقدمه و هدف: نتايج تحقيقات نشان داده است كه يكي كليدهاي مهم يادگيري روش تدريس است و تاثير ساير عوامل مثل خصوصيات فردي مدرس بر ياد گيري دانشجو، بسيارناچيز است. لذا در سال هاي اخير، آموزش پزشكي دستخوش تغييرات بسيار زيادي شده و روش هاي جديد آموزشي متنوعي ابداع شده است. هدف از اين مطالعه تبيين تجربيات و ديدگاه اعضاء هيات علمي علوم پايه دانشكده پزشكي در خصوص روش هاي مختلف تدريس مي باشد. روش ها: مطالعه حاضر به صورت پژوهش كيفي به منظور درك تجارب و ديدگاه هاي اعضاء هيات علمي استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل اعضاي هيات علمي گروه هاي علوم پايه دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1392 بودند. حجم نمونه 20 استاد كه به روش نمونه گيري هدفمند وارد مطالعه شدند. به منظور جمع آوري داده ها از مصاحبه هاي باز و نيمه ساختار بصورت انفرادي استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل محتوي مرسوم مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: درون مايه هاي اصلي بر گرفته از اين مطالعه روش هاي مختلف تدريس ، علل انتخاب و به كارگيري روش هاي مختلف تدريس و موانع و تسهيل كننده هاي انتخاب روش هاي تدريس بوده است. روش هاي مختلف تدريس در بين اساتيد در سه دسته ي كلي روش هاي سنتي، روش هاي نوين، روش هاي ادغام يافته و تلفيقي دسته بندي گرديدند. علل انتخاب و به كارگيري روش هاي مختلف تدريس زمان آموزش در اين مطالعه، مي توان به تجهيزات آموزش، شخصيت استاد و ميزان علاقمندي او، عملكرد صحيح سيستم و نظام آموزشي اشاره نمود. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نمايانگر آن است علي رغم اين كه اكثر اساتيد علوم پايه با اجراي روش هاي نوين آموزشي موافق بودند اما به دليل عدم وجود بسترهاي مناسب و وجود موانع اجرايي، اين روش ها را براي دانشجويان تحصيلات تكميلي مناسب تر دانسته اند. از طرفي اين مطالعه نشان داد كه اساتيد و دانشجويان آمادگي تحول و نوسازي نظام آموزش پزشكي را دارند. تحول در نظام آموزشي نيازمند كنشگراني است كه بتوانند خوب فكر كنند، خوب نظريه پردازي نمايند، استدلال كنند و بتوانند نظريه هاي جديد را در عرصه عمل به كار گيرند.