بررسي ديدگاه پرستاران شاغل در بيمارستانهاي آموزشي بندرعباس نسبت به برنامه هاي آموزش مداوم

مقدمه و هدف: پرستاران بخش عمده نظام بهداشتي را تشكيل مي دهند. آموزش پرستاران در حفظ جايگاه شغلي آنان اهميت زيادي دارد. آموزش مداوم شيوه اي است تا پرستاران بتوانند با كمك آن مهارتهاي حرفه اي خود را افزايش دهند. در اين راستا آگاهي از نظرات مخاطبين مي تواند براي برنامه ريزان آموزشي مفيد فايده باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ديدگاه پرستاران شاغل در بيمارستانهاي آموزشي بندر عباس نسبت به برنامه هاي آموزش مداوم انجام گرديد. روش ها: در اين مطالعه توصيفي كليه پرستاران شاغل (390نفر ) در سه بيمارستان آموزشي شهر بندرعباس به صورت سرشماري مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار جمع آوري، پرسشنامه، داراي 6 حيطه، انگيزه شركت در آموزش مداوم، موانع آموزش مداوم، نياز به آموزش مداوم، به روز بودن اطلاعات آموزش مداوم، شيوه هاي آموزشي و تجهيزات به انضمام متغير هاي دموگرافيك بود و به صورت خود ايفا توسط پرستاران تكميل گرديد. روايي و پايايي پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفت و تاييد گرديد. اطلاعات با استفاده از آزمون هاي توصيفي و Anova مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج، ارتباط آماري معناداري بين ميانگين نمرات حيطه هاي مختلف بر حسب جنس، وضعيت تاهل و رده شغلي را نشان نداد. 44.5 % پرستاران بيان داشته بودند كه بيشترين انگيزه آنان براي شركت در برنامه هاي آموزش مداوم ، افزايش دانش است و 7/ 55% آنان مهمترين مانع جهت شركت در اين برنامه ها را طول مدت زمان اختصاص داده شده به اجراي برنامه آموزشي مي دانستند. بيش از نيمي از شركت كنندگان (65.5 %) نياز به برنامه ي آموزش مداوم را در حد متوسط ارزيابي و 48% پرستاران برگزاري اين برنامه ها به شكل كارگاه را موثرتر از ساير روشها ذكر نموده بودند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر، براي بهره گيري بيشتر از برنامه هاي آموزش مداوم پرستاران، توصيه مي شود كه با افزايش تعداد كادر پرستاري و كاهش حجم كاري، سعي در كاهش موانع شركت در اين برنامه ها نمود. همچنين برنامه ريزان آموزشي قبل از طراحي محتواي برنامه ها، نياز سنجي دقيق تري انجام دهند تا اين برنامه ها در راستاي نيازهاي آموزشي فراگيران باشد تا بتواند انگيزه بيشتري براي شركت در اين برنامه ها ايجاد نمايد.