بهره مندي سالمندان كشور از خدمات بستري سلامت و تعيين كننده هاي آن در ايران

زمينه و هدف:افزايش جمعيت سالمندان با افزايش تقاضا براي دريافت خدمات سلامت همراه است. بنابراين دانش و درك بهره مندي از خدمات سلامت در سالمندان براي تخصيص منابع و برنامه ريزي هاي حوزه سلامت ضروري است. اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت بهره مندي سالمندان كشور از خدمات بستري سلامت و عوامل مرتبط با آن انجام گرفت. روش كار: پژوهش حاضر بر اساس آناليز ثانويه داده هاي مطالعه ملي بهره مندي از خدمات سلامت در سال 1394، در گروه سالمندان 60 سال و بالاتر در سطح كشور با حجم نمونه معادل 8205 نفر انجام شد. نمونه ها با روش طبقه بندي تصادفي از استانها، شهرها و روستاهاي كشور انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها، يك پرسشنامه بود كه اطلاعات مربوط به نياز افراد به خدمات بستري در يك سال گذشته و مراجعه و دريافت خدمات را توسط آنها گردآوري مي كرد. در اين مطالعه، از آناليز رگرسيون لجستيك چند سطحي براي بررسي عوامل مرتبط با بهره مندي از خدمات بستري استفاده شد. نتايج: از 8205 سالمند شركت كننده در مطالعه، 1411 نفر (17% ) در يكسال گذشته حداقل يكبار به خدمات بستري نياز پيدا كرده بودند كه 93% (1317 نفر) از اين افراد براي دريافت خدمات مراجعه كرده و 97% از مراجعين (1288 نفر) از خدمات بستري بهره مند شده بودند. سالمندان فاقد بيمه مكمل (0.001=p) و افراد مسن تر (0.03=p) با وجود داشتن نياز بيشتر به خدمات بستري بطور معني داري نسبت به سايرين از اين خدمات كمتر بهره مند شده بودند. بيشترين نارضايتي در شهرها مربوط به رفتار پرستاران و پرسنل غير پزشك و در روستاييان، مربوط به مدت انتظار براي دريافت خدمت بود. مهمترين علل عدم مراجعه سالمندان براي بستري، هزينه بالاي خدمات بستري و عدم پوشش مناسب بيمه سلامت آنها بود. نتيجه گيري: سالمندان فاقد بيمه و مسن تر بايد در اولويت مداخلات سياستگذاري براي بهره مندي بيشتر از خدمات بستري سلامت قرار گيرند. علل عدم بهره مندي از خدمات بستري و همچنين علل نارضايتي نيز بايد مورد توجه جدي ارائه كنندگان خدمات سلامت و مديران اين حوزه قرار گيرد.