تعيين تركيب شيميايي، فراسنجه هاي توليد گاز و قابليت هضم گياه آستاراگالوس پودولوبوس (Astragalus podolobus) در مراحل مختلف فنولوژيكي و مقايسۀ آن با چند گياه شورزيست در شرايط آزمايشگاهي

مطالعه اي به منظور تعيين ارزش تغذيه اي گياه آستاراگالوس پودولوبوس و مقايسه آن با چند گونه گياه شورپسند آتريپلكس كانسنس (Atriplex canescens)، سالسولاريجيدا (Salsola rigida)، ليسيوم (Lycium barbarum)، و درمنۀ دشتي‌ (Lycium barbarum) در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام شد. گونه هاي مورد مطالعه در سه مرحله رشد فنولوژيكي (رويشي، گل دهي و بذردهي) از منطقه داشلي برون گنبد كاووس جمع آوري شدند. نتايج نشان داد كه در بين گونه هاي مختلف، از نظر تركيب شيميايي اختلاف وجود دارد (0.05 gt;P). مقدار ماده آلي در دامنۀ 63.77 تا 89.33 درصد بود كه بالاترين و پايين ترين مقدار آن به ترتيب در درمنۀ دشتي در مرحله گل دهي (89.33 درصد) و گونه سالسولا در مرحله بذردهي (66.50 درصد) مشاهده شد. بين گونه هاي مختلف از نظر پتانسيل و نرخ توليد گاز اختلاف وجود داشت (P 0/05 )؛ بالاترين مقدار پتانسيل توليد گاز در مرحله رشد رويشي مربوط به گونه درمنۀ دشتي و در مراحل گل دهي و بذردهي مربوط به گونۀ آتريپلكس بود. گونه سالسولا پايين ترين مقدار قابليت هضم ماده آلي، انرژي قابل متابوليسم و غلظت اسيدهاي چرب كوتاه زنجير را داشت. بين گونه هاي مختلف از نظر قابليت هضم ماده خشك در مرحله رشد رويشي اختلاف وجود داشت (P 0/05 ). بالاترين و پايين ترين قابليت هضم ماده خشك به ترتيب مربوط به گونۀ درمنۀ دشتي (58.66 درصد) و آتريپلكس (50 درصد) بود. بالاترين مقدار عامل تفكيك در مرحله رشد رويشي مربوط به گونه سالسولا (7.37 ميلي گرم بر ميلي ليتر) و پايين ترين مقدار در مرحلۀ بذردهي مربوط به گونۀ ليسيوم (3.42 ميلي گرم بر ميلي ليتر) بود. به طور كلي نتايج نشان داد كه گونه هاي آستاراگالوس پودولوبوس و درمنۀ دشتي در مقايسه با ساير گونه ها، از قابليت هضم ماده خشك، قابليت هضم ماده آلي و توليد پروتئين ميكروبي بالاتري برخوردار بودند.