مطالعه پوشاك زنان ايران در سده ششم هجري و تأثير آن بر جايگاه اجتماعي زنان بر اساس نگاره‌هاي سفال مينايي

هدف از تحقيق حاضر بررسي چگونگي نوع پوشاك متداول زنان ايران در سده ششم هجري و تأثير آن بر جايگاه اجتماعي زنان آن دوره بر اساس نگاره‌هاي سفال مينايي مي‌باشد. جامعه تحقيق حاضر نقوش زنان بر سفالينه‌هاي مينايي است كه با تكيه بر مستندات عيني از پوشش زنان مورد بررسي قرار گرفت. روش تحقيق اين پژوهش توصيفي تحليلي است. شيوه گردآوري اطلاعات با كمك منابع كتابخانه‌اي و مطالعه ميداني به‌صورت بازديد از نقوش سفالينه‌هاي مجموعه‌هاي هنري صورت پذيرفته است. مطالعه منطقي و روشمند شواهد باستان‌شناختي، از جمله مشاهده چگونگي نوع پوشاك جوامع گذشته مي‌تواند در بازسازي نظام اجتماعي و فرهنگي آنها نقش مهمي داشته باشد. شواهد باستان‌شناسي در دوره مياني اسلام همچون؛ نقاشي‌ها و نگاره‌هاي موجود بر سفالينه‌هاي مينايي و زرين‌فام، مي‌تواند نقشي ارزشمند در شناخت و بازتاب نحوه نگرش و تأثيرات ساختار اجتماعي و فرهنگي بر نوع پوشاك زنان اين دوره داشته باشد. برآيند مطالعه نشان مي‌دهد كه در اين دوره عوامل مختلفي از جمله نوع اقليم منطقه، الگوپذيري از سبك‌هاي كهن، سبك‌هاي بومي و نوع تقاضا بر كيفيت و چگونگي شكل ظاهري لباس تأثيرگذاربوده است. نوع پوشش زنان اين دوره نيز متناسب با فضاي اجتماعي و مجالسي كه در آن حضور پيدا مي‌كردند. در حقيقت مضامين و نوع نقوش روي پوشاك زنان دوره سلجوقي مي‌تواند بيانگر بخشي از فرهنگ و جايگاه و مرتبه اجتماعي زنان آن دوره باشد.