اثربخشي آموزش مهارت‌هاي معنوي بر پرخاشگري دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسي آموزش مهارت‌هاي معنوي بر كاهش پرخاشگري دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول  انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر تهران در سال تحصيلي 961395 بود. پس از آن، 30دانش‌آموز دختر كه بالاترين نمرات را در آزمون پرخاشگري داشتند، از بين مدارس نواحي 1 و 2 تهران، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در 2 گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. روش پژوهش آزمايشي و از  نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون همراه با گروه كنترل بود. از پرسشنامه پرخاشگري باس و پري  (1992) در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون به منظور جمع­آوري اطلاعات استفاده شد lt;strong gt;. lt;/strong gt; گروه آزمايش در 10 جلسه 2 ساعته هر هفته 2 بار آموزش مهارت‌هاي معنوي را دريافت كردند؛ درحالي‌كه گروه كنترل هيچ­گونه مداخله‌اي  را دريافت نكردند lt;strong gt;. lt;/strong gt; داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك متغييري تجزيه‌وتحليل شد. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه پس از اعمال روش‌هاي درمان، ميزان پرخاشگري گروه آزمايش كاهش يافت كه از نظر آماري معني‌دار بود با توجه به نتايج پژوهش پيشنهاد مي‌شود كه اين نوع آموزش به­عنوان مداخله­اي مناسب جهت كاهش پرخاشگري و افزايش سلامت رواني دانش آموزان  در نظر گرفته شود.