بررسي و شناخت قابليت هاي توسعه پايدار گردشگري شهرتبريز با استفاده از مدل SWOT

An Analysis of Tourism Development Capabilities in Tabriz Using SWOT Model

امروزه صنعت گردشگري جايگاه خاصي در اقتصاد كشورها دارد و نقش فعال و موثري در ارتقاء ساختار اقتصادي-اجتماعي و فرهنگي كشورها به خصوص در كشورهاي روبه توسعه ايفا مي كند.گردشگري اگرچه يك صنعت است ولي بيشترين تبادلات فرهنگي در آن انجام مي گيرد.گردشگري در فرايند توسعه پايدار،نقش اساسي دارد و اين مسيري است كه ايران درآن از مزيت هاي مناسبي برخوردار است.پژوهش حاضر كه از نوع پژوهش كاربردي توصيفي است با استفاده از روش هاي كتابخانه اي و مطالعات ميداني ،ضمن شناسايي نقاط قوت ،ضعف ها با استفاده از مدل كيفي SWOT، برنامه هاي راهبردي و اجرايي جهت توسعه پايدار گردشگري ارائه مي شود. وبه بررسي و ارزيابي وضعيت موجود و توانمندي ها و محدوديت هاي توسعه گردشگري شهر تبريز مي پردازد.و در نهايت از آزمون Tتك نمونه اي براي آزمون فرضيه هاي مربوط به متغيرهاي مستقل و آزمون فريدمن جهت رتبه بندي وضعيت مطلوب مؤلفه هاي مورد مطالعه استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان دهنده ناكارآمدي سيستم حمل و نقل درون شهري در راستاي توسعه گردشگري شهري، كم توجهي به جاذبه هاي فرهنگي و هنري،كمبود پاركينگ مجهز و كافي در بافت تاريخي،كم توجهي به مبلمان شهري وهمچنين زيباسازي جاذبه هاي گردشگري،نبود مديريت و برنامه ريزي در امور مربوط به گردشگري توسط سازمان هاي شهري و گردشگري مي باشد.

Tourism industry has a special place in the national economy and plays an active and effective role in promoting socio-economic structure and culture of the country, especially in developing countries.Although tourism is an industry, it depends more on cultural communications.Tourism is fundamental in sustainable development and this trend in Iran is advantagous. A descriptive analytic research using library and field studies was implemented to achieve the goals of the study. In order to review and assess the current situation and the capabilities and limitations of tourism development in Tabriz, one-sample T-test for independent variables and Friedman test were used to rank the components of the desired situations.The results of the study showed the ineffectiveness of the urban transportation system in the development of urban tourism. Also the study confirmed the effectiveness of paying attention to the artistic and cultural attractions, parking and lack of adequate historical places, paying less attention to urban structure, as well as beautification of tourist attractions, lack of management and planning in matters of urban tourism agencies and tourism development.