تبيين الگوي مديريت بحران اجتماعي با رويكرد امنيتي مورد مطالعه؛ استان سيستان و بلوچستان

اصولا بحران يك فشار زايي رواني اجتماعي است كه باعث درهم شكسته‌شدن انگاره هاي متعارف زندگي و واكنش‌هاي اجتماعي مي‌شود و مديريت‌بحران فرآيندي نظام‌يافته‌است كه بحران‌هاي‌بالقوه درحوزه‌هاي‌مختلف را شناسايي، پيش‌بيني و سپس درمقابل آنها اقدامات پيشگيرانه تدوين مي نمايد. از اين رو همواره بايد مجموعه‌اي از طرح‌ها و برنامه‌هاي عملي براي مواجهه با بحران‌هاي‌احتمالي تنظيم‌گردد تا مديران‌آمادگي رويارويي با وقايع پيش‌بيني‌نشده را كسب كنند. مطالعه حاضر به دنبال ارائه الگوي مديريت بحران اجتماعيامنيتي در استان سيستان و بلوچستان مي‌باشد. بدين منظور با روش كيفي و با استفاده از نظريه داده بنياد با تعداد 35 نفر از متوليان مديريت بحران استان مصاحبه عميق به عمل آمد. مجموعه داده‌هاي جمع‌آوري شده پس از طي فرايند مقايسه مستمر داده‌ها و كدگذاري باز، محوري و انتخابي، در قالب 5 مقوله؛ هويت، نفوذ، مشروعيت، مشاركت و توزيع و 3 طبقه؛ امنيتي سياسي، مديريتي و اجتماعي فرهنگي، سازماندهي شدند و نتايج حاصل از تحليل داده‌ها در قالب مدل مديريت بحران اجتماعي امنيتي ارائه گرديد. اينك در اين مقاله ويژگي‌ها‌و شاخص‌هاي مهم هريك از بحران‌هاي مرتبط، با توجه به شرايط محيطي استان سيستان و بلوچستان تبيين گرديده و تحليل نهايي بيانگر ضرورت اتخاذ راهبردهاي مديريت بحران اجتماعي امنيتي در استان از طريق؛ تغيير نگرش مركز نسبت به اين استان، برقراري عدالت اجتماعي و توزيع عادلانه ثمرات توسعه ملي در منطقه، تحكيم فرآيندهاي همگراييملي‌و انسجام‌امنيتي‌و اجتماعي مي‌باشد. اين رويكرد مي‌تواند به عنوان يك الگو براي خط‌مشي‌گذاري و تصميم‌گيري در شرايط مشابه نيز بمنظور مديريت بحران مورد استفاده قرار گيرد.