بررسي ميزان بقاي 24 ساعته بيماران پس از احياي قلبي ريوي موفق و عوامل مؤثر بر آن در بيمارستان قائم مشهد

مقدمه و هدف: مهم ترين عامل مرگ بالغين در دنياي صنعتي، ايست قلبي ناگهاني است. بازگشت گردش خون خود به خودي هدف اوليه احياء قلبي ريوي مي باشد. مراقبت هاي پس از احياء، حلقه پنجم در دستورالعمل احياي قلبي ريوي محسوب مي شود كه كمتر مورد توجه قرار مي گيرد. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان بقاي 24 ساعته بيماران پس از احياي قلبي ريوي موفق و عوامل مؤثر بر آن در بيمارستان قائم شهر مشهد انجام شده است. مواد و روش ها در مطالعه توصيفي تحليلي حاضر، 80 مورد احياي قلبي ريوي به روش نمونه گيري در دسترس از بيمارستان قائم (عج) شهر مشهد در سال 1392 ، انتخاب شدند. عمليات احياء با اعلام كد 99 و حضور تيم احياء انجام شد. ميزان بقاي 24 ساعته در بيماراني كه احياي قلبي موفق داشتند بررسي شد. پس از جمع آوري داده ها، آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار و فراواني) و آمار استنباطي (كاي اسكور و آزمون دقيق فيشر، رگرسيون لجستيك) توسط نر م افزار SPSS v.16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها ميانگين سني بيماران 5/ 1 ± 3/ 67 سال بود. در 45 مورد ( 2/ 56 درصد) از احياهاي انجام شده، بازگشت گردش خون خود به خودي ايجاد شد. ميزان بقاي 24 ساعته در 30 مورد از بيماران مشاهده شد. آناليزهاي آماري ارتباط معني داري بين بقاي 24 ساعته با جنسيت و ديابت (P 0/05) و نيز سابقه احياي قلبي ريوي نشان داد (P 0/04). نتيجه گيري احياي قلبي ريوي موفق در بيماران ايست قلبي مي تواند موجب افزايش بقاي 24 ساعته شود. اين موضوع بيانگر آن است كه مراقبت هاي پس از احياء بايد بيشتر مورد توجه قرار گيرند.