اثر عصاره هاي آبي و الكلي ريشه باريجه عليه چند سويه پاتوژن باكتريايي

زمينه و هدف به دليل مقاومت روزافزون باكتري ها به آنتي بيوتيك ها، نگرش مجدد و منطقي به گياهان دارويي مهم به نظر مي رسد. در اين ميان باريجه (Ferula gummosa) در مطالعات گذشته به عنوان يك گياه دارويي مهم مورد توجه بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير عصاره هاي آبي و الكلي باريجه روي چند سويه باكتريايي پاتوژن مي باشد. مواد و روش ها عصاره ها توسط دو حلال آب و الكل به روش سوكسله جدا و سپس به روش هاي انتشار در ديسك، انتشار در چاهك و رقت در لوله مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها بر اساس روش ديسك و چاهك هيچ هاله عدم رشدي براي هيچ يك از سويه ها مشاهده نشد. عصاره اتانولي، فعاليت مهار كنندگي بيشتري نسبت به عصاره هاي متانولي و آبي از خود نشان داد. بيشترين حساسيت در عصاره متانولي مربوط به استافيلوكوكوس اورئوس داراي حداقل غلظت مهار كنندگي و حداقل غلظت باكتري كشي به ترتيب برابر با 3^10*6/25 و 4^10*1/25 بود. بيشترين حساسيت در عصاره اتانولي مربوط به اشريشياكلي و شيگلا ديسانتريه داراي حداقل غلظت مهاركنندگي و حداقل غلظت باكتري كشي به ترتيب برابر با 3^10*6/25 و 4^10*2/5 بود. نتيجه گيري باريجه فعاليت ضد ميكروبي با طيف وسيعي را از خود نشان داد و مي تواند به عنوان يك ماده ضد ميكروب بالقوه مورد بررسي و تحقيق بيشتري قرار گيرد.