ارتباط شادكامي با فشارخون و قند خون در بزرگسالان مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه :ديابت علاوه بر آسيب به كليه، چشم و درگيري اعصاب بدن، منجر به افزايش افسردگي و اختلالات رواني شده و با توجه به شيوع بالا و انجام اندك مطالعاتي در اين زمينه، پژوهش حاضر به منظور بررسي ارتباط شادكامي با فشار خون و قند خون در بزرگسالان مبتلا به ديابت نوع دو انجام گرديد. مواد و روش ها :پژوهش توصيفي (موردشاهدي) حاضر در مورد مبتلايان به ديابت نوع 2 و افراد غير ديابتي مراجعه كننده به مركز غربالگري ديابت جنوب تهران انجام شد. داده ها با استفاده از آزمـون آماري t مستقل، آناليز واريانس و ضريب همبستگي پيرسون به كمك نرم افزار SPSS v.22 تحليل شد. يافته ها ميانگين امتياز شادكامي در غير ديابتي ها 17/05 ±117/13 و در ديابتي ها 20/17 ±113/83 بود. شادكامي با عدم ابتلا به ديابت، (0/012=P ) و فشارخون سيستولي در گروه غير ديابتي (0/006=P) رابطه معني داري نشان داد. بين شادكامي و قند خون ناشتا در افراد غير ديابتي (0/05=P) و ديابتي (0/04=P) رابطه معني دار وجود داشت. همچنين بين شادكامي و سن ( r= -0.143 ،0/028=P ) همبستگي آماري معني دار و معكوس مشاهده شد. اما شادكامي با شاخص توده بدن، فشارخون دياستول و كلسترول تام هر دو گروه ارتباط معني داري نداشت. نتيجه گيري كنترل فشار خون سيستولي در افراد غير ديابتي و قند خون ناشتا بر پيشگيري از ابتلا به بيماري هاي مزمن از جمله ديابت و بيماري قلبي در افراد سالم نقش مهمي دارد. همچنين كنترل اين عوامل در افراد ديابتي در جلوگيري از پيشرفت عوارض ديابت موثر است. بنابراين ضرورت قرارگيري ايجاد شادكامي در برنامه هاي سلامت كشور در جهت ارتقاء سلامتي افراد احساس مي شود.