اثر عصاره آبي گياه حرا (Avicennia marina) و آنغوزه (Ferula assa Foetida) بر پارامترهاي استرس اكسيداتيو سلول‌‌هاي بافت مغز موش‌‌هاي صحرايي ديابتي

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسي اثر عصاره آبي گياهان آنغوزه و حرا بر سطح آنزيم هاي آنتي اكسيداني سلول هاي بافت مغز موش هاي صحرايي ديابتي و مقايسه ميزان اثربخشي اين دو عصاره با يكديگر بود. مواد و روش ها تعداد 54 سر موش صحرايي نر به تعداد مساوي به گروه هاي شاهد، شاهد ديابتي و ديابتي تيمار شده با غلظت 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم عصاره آنغوزه و با غلظت 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم عصاره حرا به صورت تصادفي تقسيم شدند. گروه هاي شاهد ديابتي و تجربي ديابتي، با يك بار تزريق داخل صفاقي 120 ميلي گرم بر كيلوگرم آلوكسان ديابتي شدند. گروه هاي تجربي ديابتي به مدت يك ماه، عصاره آبي حرا و آنغوزه را به صورت داخل صفاقي دريافت نمودند. در روزهاي 1، 15 و 30 پس از القاء ديابت تجربي سطح آنزيم هاي سوپراكسيدديسموتاز (SOD)، گلوتاتيون اس ترانسفراز (GST) و كاتالاز (CAT)، همچنين ميزان مالون دي آلدئيد (MDA) در سلول هاي بافت مغز اندازه گيري شد. داده ها بر اساس آزمون واريانس دوطرفه و آزمون تعقيبي LSD تحليل شدند. يافته ها تزريق عصاره گياهان آنغوزه و حرا با غلظت هاي 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم به موش هاي ديابتي منجر به كاهش معني دار در MDAو افزايش معني دار در ميزان فعاليت آنزيم هاي SOD، GST و CAT در سلول هاي بافت مغز موش هاي ديابتي پس از 30 روز گشت (0/05 P). همچنين مشخص شد كه عصاره گياه حرا عملكرد نسبتاً مناسب تري نسبت به عصاره گياه آنغوزه دارد. نتيجه گيري نتايج حاصل از اين مطالعه تأييد كننده نقش آنتي اكسيداني وابسته به غلظت عصاره گياهان آنغوزه و حرا در بهبود شاخص هاي استرس اكسيداتيو سلول هاي بافت مغز موش هاي صحرايي ديابتي مي باشد.