برآورد فرسايش و توليد رسوب با مدل EPM در حوزه آبخيز زِمكان با استفاده از GIS

هدف اين تحقيق تعيين ميزان فرسايش و توليد رسوب و شناسايي مناطق حساس از نظر فرسايش در حوزه آبخيز زِمكان واقع در غرب استان كرمانشاه است. براي رسيدن به هدف فوق از روش پتانسيل فرسايش (EPM) با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS) جهت كاهش خطا و افزايش دقت نسبي در تجزيه و تحليل مدل استفاده شده است. داده هاي مورد نياز اين پژوهش، از طريق مشاهدات ميداني، نقشه هاي موجود، آمار ايستگاه هاي هواشناسي و هيدرومتري و منابع كتابخانه اي تأمين شد. بعد از وارد كردن نقشه ها به محيط نرم افزار ArcGIS و زمين مرجع كردن آنها، لايه هاي مورد نياز رقومي و پايگاه اطلاعاتي براي آنها ايجاد شد. در نهايت با استفاده از جداول استاندارد ارائه شده در مدل EPM، امتيازات متناسب براي حوزه آبخيز استخراج و با تلفيق لايههاي مذكور با توجه به روابط ارائه شده در مدل EPM، نقشه پهنه بندي شدت فرسايش، ميزان فرسايش و رسوب براي حوزه آبخيز محاسبه شد. نتايج نشان داد كه ميزان فرسايش ويژه (WSP) و رسوب ويژه (GSP) حوزه به ترتيب معادل 2742.02 و 1005.55 مترمكعب در كيلومتر مربع در سال و كلاس و شدت فرسايش پذيري آن در گروه خيلي شديد (V) قرار مي گيرد. لذا اعمال سياست هاي مختلف كنترل فرسايش در سطح حوزه ضروري است.