خصوصيات رسوب شناسي پادگانه‌هاي آبرفتي رودخانه‌ي زاينده‌رود و تعيين منشا آن‌ها

پادگانه هاي آبرفتي يكي از اشكال مشخص فرسايش آب هاي روان در حاشيه رودخانه هاست. در اين تحقيق سه پادگانه آبرفتي در مسير رودخانه زاينده رود در بازه ي سد زاينده رود تا پل زمانخان مورد مطالعه قرار گرفته است. اين رودخانه از دامنه هاي رشته كوه زردكوه بختياري شروع و پس از عبور از اصفهان به باتلاق گاوخوني مي ريزد. از بالادست رودخانه به سمت پايين دست آن سن اين پادگانه ها جوانتر شده و فاصله ارتفاعي آن ها با مسير فعلي رودخانه كاهش مي يابد. پس از نمونه برداري از اين پادگانه ها، آزمايش دانه بندي و مطالعات منشايابي بر روي آن ها صورت گرفت. نتايج حاصله نشان داد كه اكثريت نمونه ها داراي جورشدگي بد و چولگي متفاوت هستند. اين شرايط بيانگر تغيير شرايط رژيم رودخانه احتمالاً در اثر تغيير در شرايط آب و هوايي با گذشت زمان در طي دوره كواترنري مي باشد. همچنين مطالعات منشايابي رسوبات نشان داد كه در منطقه مورد بررسي بيشتر رسوبات مربوط به شيست هاي كمپلكس دگرگوني شمال شهركرد و سنگ هاي آهكي است كه از نقاط مختلف در مسير رودخانه منشا گرفته اند. بخشي از اين سنگ هاي آهكي حاوي ميكروفسيل هايي به سن ائوسن مي باشد كه در تطابق با سازند جهرم زاگرس مي باشد كه اين رسوبات از سازندهاي پشت سد زاينده رود قبل از احداث سد به اين گستره منتقل شده است.