ارزيابي شدت بياباني شدن محدوده شهر لار

امروزه بياباني شدن اراضي پديده اي است كه مناطق مختلف جهان بويژه مناطق خشك، نيمه خشك و نيمه مرطوب را تهديد مي كند. در اين پژوهش با استفاده از دو روش جديد ايراني IMDPA كه مبتني بر جمع هندسي وMICD كه مبتني بر جمع حسابي است، پتانسيل بياباني شدن محدوده شهر لار طي نيم قرن اخير (از سال 1334 تا 1384)، با تاكيد بر معيار توسعه شهري و صنعتي مورد ارزيابي و بررسي قرار گرفته است. براي اين منظور با توجه به شرايط منطقه از پنج شاخص نسبت جمعيت بالقوه به جمعيت بالفعل، نسبت تبديل اراضي زراعي باغي به مسكوني و صنعتي، نسبت تبديل اراضي جنگلي مرتعي به مسكوني و صنعتي، تراكم جاده و معدن و سرانه فضاي سبز در محدوده هاي مطالعاتي استفاده گرديد. در نهايت بررسي ها نشان داد از روش IMDPA،43/79 درصد از كل منطقه (4348/4348 هكتار) در كلاس كم بيابان زايي، 35/01 درصد (3476/62 هكتار) در كلاس متوسط، 21/09 درصد (2049/21 هكتار) در كلاس شديد و 0/11 درصد (10/54) در كلاس خيلي شديد بيابان زايي قرار دارد در حالي كه از روش MICD، 43/8 درصد از كل مساحت منطقه (4349/12 هكتار) در كلاس كم بيابان زايي، 26/38 درصد (2619/92 هكتار) در كلاس متوسط و 29/82 درصد (2961 هكتار) در كلاس شديد بيابان زايي قرار گرفت. در مجموع با توجه به اينكه نحوه امتياز دهي در مدل MICD از طريق مقايسات زوجي شاخص ها با فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) انجام گرفته است، نتايج قابل قبول تري از وضعيت بيابان زايي تكنوژنيكي محدوده شهر لار نسبت به مدل IMDPA، ارائه داده كه به واقعيت نزديك تر است.