تعيين سهم كاربري مختلف اراضي در توليد رسوب تپه‌هاي ماسه‌اي با استفاده از روش انگشت‌نگاري(منطقه مورد مطالعه: نگار- بردسير، استان كرمان)

شناخت منشأ تپه هاي ماسه اي درطرح هاي كنترل فرسايش بادي داراي اهميت است .به دليل وجود مشكلات زياد در كاربرد روشهاي سنتي، روش هاي انگشت نگاري يا رديابي يا به عبارتي منشأيابي به عنوان روشي جايگزين و مناسب مورد توجه محققين مختلف قرار گرفته است. در روش ياد شده با استفاده از تركيبي مناسب از خصوصيات جدا كننده منابع رسوب، سهم منابع رسوب در توليد رسوب تعيين مي شود. در اين تحقيق، سعي شده است با بهره گيري از تركيبي مناسب از عناصر ژئوشيميايي،كه قادر به جداسازي كاربري هاي مختلف اراضي در منطقه نگار واقع در شهرستان بردسير از استان كرمان هستند سهم زيرحوضه هاي ياد شده تعيين شود . بدين منظور 20 نمونه سطحي از 3 كاربري به عنوان منطقه برداشت و 5 نمونه از تپه هاي ماسه اي برداشت گرديد و بخش كمتر از 5/62 ميكرون به عنوان هدف آزمايش قرار گرفت و Fe, Zn, Cu, Mn, ca توسط دستگاه جذب اتمي و k, Na توسط دستگاه فليم فتومتر اندازه گيري شدند. عناصر به عنوان ردياب مورد استفاده قرار گرفتند. سپس با استفاده از روش هاي آماري مانند آزمون تجزيه واريانس يك طرفه، كروسكال واليس و تحليل تشخيص، انتخاب اوليه و تركيب بهينه از ردياب ها صورت گرفت. با بهره گيري از روش تحليل تشخيص 2 ردياب( Mn,Ca) از بين ردياب هاي Fe,Zn,Cu,Mn,k,Na,Ca,Mg به عنوان تركيب مناسب انتخاب شدند. در نهايت با استفاده از مدل هاي تركيبي سهم كاربري هاي كشاورزي، مرتع و اراضي باير به ترتيب برابر 52/50، 34/26، 14/23 درصد به دست آمد و در كل كاربري كشاورزي بيشترين مقدار رسوب را توليد مي كند. خطاي نسبي برابر 6/3 درصد و ضريب كارايي مدل 96 درصد محاسبه شد.