بررسي و مقايسه‌ي پتانسيل استحصال آب باران از سطوح عايق پشت‌ بام‌ها در شرايط اقليمي مختلف (مطالعه موردي: شهرهاي مشهد و نور)

باران جزء پاكترين منابع آب موجود در طبيعت است، چنانچه رواناب حاصل از آن جمع آوري و مورد استفاده قرار بگيرد باعث صرفه جويي در مصرف آب و مديريت بهتر در منابع آب كشور خواهد شد. از آنجا كه سطح وسيعي از مساحت شهرها راپشت بام منازل مسكوني تشكيل مي دهد، حجم آب استحصالي از سطح پشت بام منازل قابل توجه است و مي تواند بخشي از نياز آبي ساكنان را فراهم كند. در اين تحقيق وقايع بارش و رواناب در شهر مشهد كه داراي اقليم خشك و نيمه خشك است و شهر نور كه داراي اقليم معتدل است، مورد اندازه گيري قرار گرفت. سطح مورد نظر براي جمع آوري آب باران سطوح عايق پشت بام در نظر گرفته شد. پس از آماده سازي پشت بام ها، منبع آب قرار داده شد و بعد از هر بارش ميزان رواناب اندازه گيري شد. اطلاعات مربوط به بارش از نزديك ترين ايستگاه سينوپتيك به منطقه دريافت شد. با استفاده از تجزيه و تحليل هاي آماري لازم، مقادير ضريب رواناب و حجم رواناب ناشي از بارندگي به ازاي مقادير متفاوت عمق و شدت بارندگي بعد از هر واقعه تعيين گرديده است. بر اساس نتايج اين تحقيق ضريب رواناب در وقايع بارندگي منجر به رواناب به طور متوسط براي فصل پاييز در مشهد 66/0 و نور 75/0، براي فصل زمستان در مشهد 69/0 و نور 76/0 و براي فصل بهار در مشهد 62/0 و نور 69/0 مي باشد. احتمال آستانه ظهور رواناب در شهر نور 3/0 ميلي متر و در شهر مشهد 7/0 ميلي متر است. ارتفاع كل بارش و رواناب در مشهد به ترتيب 5/217 و 9/139 ميلي متر و در نور 8/496 و 1/356 ميلي متر است. بيشترين مقدار متوسط رواناب توليد شده در شهر مشهد مربوط به فصل بهار و در شهر نور مربوط به فصل پاييز است.