برآورد ريسك ابتلا به اختلالات اسكلتي-عضلاني در كادر پرستاري با استفاده از شاخص‌‌هاي Movement and Assistance of Hospital Patients و Patient Transfer Assessment Instrument

مقدمه اختلالات اسكلتي عضلاني از مه ترين مشكلات شغلي پرسنل بخش بهداشت و درمان شناخته شده است كه در اين بين پرستاران با توجه به نيازمندي هاي فيزيكي و رواني بالاي اين شغل بزرگترين گروه در معرض خطر شناخته شده اند. هدف از اين مطالعه، مقايسه روش هاي ارزيابي ريسك حمل و جابجايي دستي بيماران در پرسنل پرستاري يكي از بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي اهواز مي باشد. مواد و روش ها مطالعه مقطعي حاضر در بهار ۱۳۹۵ ميان ۴۱ نفر از پرستاران بيمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز انجام گرفت. نمرات پرسنل براي حمل بيماران با استفاده از چك ليست MAPO و PTAI جمع آوري و در نهايت تحليل اطلاعات با استفاده از نر افزار SPSS v.۱۹و آزمون هاي كاي دو و اسپيرمن انجام گرفت. يافته ها طبق نتايج شاخص MAPO، ۸۴/۶۲% از افراد در معرض خطر آسيب هاي اسكلتي عضلاني مي باشند و مطابق نتايج PTAI اين ميزان ۹۱/۱۱% گزارش داده شده است. بر اساس آزمون آماري پيرسون بين يافته هاي دو روش MAPO وPTAI همبستگي معني داري در اين مطالعه مشاهده نشد. نتيجه گيري با توجه به تفاوت هايي كه در ماهيت، ابزارهاي سنجش و شيوه امتيازدهي آيت هاي اندازه گيري روش هاي ارزيابي ريسك MAPO و PTAI وجود دارد، هر دو روش از ابزارهاي بسيار كارآمد و مفيد براي تعيين و ارزيابي ريسك حمل دستي بيمار مي باشند.