بررسي اثر بربرين بر ميزان آلبومين خون و برخي آنزيم‌‌هاي كبدي در موش صحرايي سالم و ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

مقدمه كبد از اندا هاي موثر بدن در متابوليسم مواد مختلف و هورمون ها به شمار مي آيد و براي مقابله با اثرات مخرب ديابت و تاثير آن بر برخي آنزي هاي كبدي نياز به آنتي اكسيدان قوي مي باشد. در مطالعه حاضر اثرات بربرين بر آلبومين و آنزي هاي آسپارتات آمينوترانسفراز (SGOT يا AST) و آلانين آمينوترانسفراز (SGPT يا ALT) بررسي شد. مواد و روش ها در اين مطالعه، 50 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با محدوده وزني 180-230 گرم به 5 گروه 10 تايي شامل گروه هاي كنترل (كه همزمان با ديابتي شدن موش ها بافر سيترات دريافت كردند)، گروه ديابتي (با تزريق درون صفاقي mg/kg 55 استرپتوزوتوسين)، گروه تجربي 1 (ديابتي -دريافت mg/kg 10 بربرين) و گروه تجربي 2 (ديابتي -دريافت mg/kg 15 بربرين) و تجربي 3 (ديابتي دريافت mg/kg 20 بربرين) تقسيم شدند. بعد از گذشت دو ماه از ديابتي شدن موش ها دوزهاي مختلف بربرين بصورت زير جلدي به مدت 2 هفته تزريق شد. بعد از پايان روز مقرر نمونه ها براي بررسي فاكتورهاي خوني، مورد آزمايش قرار گرفتند. يافته ها كاهش معني داري در ميزان آلبومين گروه ديابتي نسبت به گروه كنترل و همچنين افزايش معني داري در ميزان آلبومين سرم در گروه هاي درماني با بربرين نسبت به گروه ديابتي مشاهده شد و همچنين آنزي هاي آسپارتات آمينوترانسفراز و آلانين آمينوترانسفراز در گروه ديابتي نسبت به گروه كنترل افزايش معني دار داشت اما در گروه هاي درماني نسبت به گروه ديابتي كاهش معني دار مشاهده گرديد. نتيجه گيري يافته ها نشان داد كه با تزريق زير جلدي بربرين، اثرات مخرب ديابت بر آنزي هاي كبدي در گروه هاي درمان شده با بربرين بهبود يافت.