بررسي عوامل موثر در اعمال خشونت عليه پرستاران اورژانس بيمارستان‌هاي علوم پزشكي سبزوار

مقدمه: خشونت محل كار در نظام بهداشتي و درماني به يك موضوع مهم در سياست گذاري سال هاي اخير تبديل شده و به عنوان يكي از مهم ترين و پيچيده ترين مسائل نظام بهداشت و درمان مطرح مي باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل موثر بر خشونت محل كار در پرستاران اورژانس است. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع توصيفي تحليلي بود كه بر روي 100 نفر از پرستاران اورژانس بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي سبزوار كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. براي گردآوري داده ها، پرسشنامه تعديل شده سازمان بهداشت جهاني در زمينه خشونت محل كار در محيط هاي بهداشتي استفاده شد. كه مشتمل بر 4 بخش (اطلاعات جمعيت شناختي (11 سوال)، تهديد (10 سوال)، خشونت كلامي (10 سوال) و فيزيكي (12 سوال) بود. براي تحليل داده ها از آمارهاي توصيفي و استنباطي (كاي دو و دقيق فيشر) استفاده شد. داده ها در نرم افزار آماري SPSS17 وارد شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد در طول دوره زماني شش ماهه، پرستاران 92 مورد خشونت محل كار را در انواع كلامي (59/78 درصد)، فيزيكي (56/19 درصد)، نژادي 15/21 درصد و جنسي 5/43 درصد گزارش نمودند. عمده ترين عوامل موثر در بروز خشونت عليه پرستاران در دسترس بودن پرستاران 55/43 درصد، نبود انگيزه و رضايت شغلي در پرستاران (50 درصد) و نگراني درباره سلامتي از طرف بيمار يا همراه بيمار 42/39 درصد بود. خشونت عليه پرستاران مرد بيشتر از زن بود. همچنين بيشترين عامل خشونت عليه پرستاران، همراهيان بيمار بودند. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر تاييدكننده شيوع بالاي خشونت محل كار در پرستاران بيمارستان هاي مورد بررسي بود. لذا مي توان پيشنهاد كرد با ارتقاء مهارت هاي ارتباطي پرستاران، آموزش بيماران و همراهان و پيگيري جدي تر موارد اعمال خشونت عليه پرستاران، سبب كاهش خشونت و بهبود كيفيت خدمات درماني گرديد.