بررسي ارتباط وضعيت تحصيل در دانشگاه با استرس و فرسودگي شغلي پرستاران و پيراپزشكان شاغل در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي قم، سال 1396

مقدمه: شواهد نشان مي دهد كه برخي از دانشجويان پرستاري و پيراپزشكي، سختي هايي را در محل كار و تحصيل خود گزارش مي كنند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي ارتباط وضعيت تحصيل در دانشگاه با استرس و فرسودگي شغلي پرستاران و پيراپزشكان بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي قم بود. روش بررسي: مطالعه اي توصيفي تحليلي بر روي 187 نفر صورت گرفت. جهت انتخاب افراد از روش نمونه گيري تصادفي ساده استفاده گرديد. در مطالعه حاضر، از پرسشنامه هاي اطلاعات دموگرافيك، فرسودگي مسلش و استرس شغلي موسسه سلامت و ايمني انگلستان استفاده گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS22 و آمار توصيفي و آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون، كاي اسكوئر، آناليز واريانس و تي مستقل تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: 56.6 درصد كاركنان محصل و 43.4 درصد آن ها غيرمحصل بودند. 82 نفر (77.4 درصد) كاركنان محصل و 59 نفر (72.8 درصد) كاركنان غيرمحصل از استرس بالايي برخوردار بودند. همبستگي آماري معني داري بين سطح استرس و فرسودگي تمامي افراد مشاهده شد (0.05 ˂ Pvalue، 0.323 = r). تفاوت آماري معني داري در خستگي هيجاني (0.002 = Pvalue) و عدم كفايت فردي (0.001 = Pvalue) كاركنان محصل و غيرمحصل مشاهده گرديد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج، پيراپزشكان و پرستاران در محيط پر استرسي كار مي كنند و با توجه به نقش تحصيل در ارتقاء انگيزه شايد بتوان آن را به عنوان عاملي مهم به منظور بهبود خستگي هيجاني در نظر گرفت.