بررسي ميزان آگاهي دندانپزشكان عمومي يزد از علل بوي بد‌دهان و درمان آن در سال 1397

مقدمه: بوي بد‌دهان بوي نامطبوعي است كه در هنگام صحبت كردن يا تنفس احساس مي‌شود. دندانپزشكان به‌عنوان اولين افراد مورد سوال در اين زمينه نقش به‌سزايي در تشخيص، درمان و در صورت نياز ارجاع بيمار دارند. در اين مطالعه ميزان آگاهي دندانپزشكان عمومي شهريزد از علل بوي بد‌دهان و روش هاي درمان آن در سال 1397بررسي گرديد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي،126 نفر از دندانپزشكان عمومي شهر يزد به‌طور تصادفي انتخاب و پرسش‌نامه‌اي شامل بخش‌هاي اطلاعات دموگرافيك (12 سوال)، سوالات مربوط به علل (12 سوال)، روش‌هاي تشخيص (5 سوال) و روش‌هاي درمان بوي بد‌دهان (3‌سوال) را تكميل نمودند. سپس داده‌ها مورد تجزيه و تحليل آماري با استفاده از نرم افزارversion 23 SPSS و آزمون‌هاي Students t-test و ANOVA و Chi-square قرار گرفتند. نتايج: ميانگين نمره كلي آگاهي شركت‌كنندگان 3/29 ±13/23 بود. ميانگين نمره آگاهي در بعد علل 2/36 ±7/50، در بعد روش‌هاي تشخيصي 1/39 ±3/27، و در بعد درمان‌هاي بوي بد‌دهان 0/74 ±2/27 بود. 2/4 % از شركت كنندگان سطح آگاهي ضعيف، 42/9 % سطح آگاهي متوسط و 54/8 % سطح آگاهي خوب داشتند. رابطه معنا‌دار و معكوسي بين نمره آگاهي افراد با سن و مدت اشتغال به حرفه دندانپزشكي (0/006=p) مشاهده شد. افراد شاغل در مراكز دولتي ميانگين نمره آگاهي بالاتري داشتند (0/004 =p). نتيجه‌گيري: شركت كنندگان در اين پژوهش از سطح دانش و آگاهي خوبي در اين مورد برخوردار بودند اما از آنجايي كه دندانپزشكان مسن‌تر با سابقه كاري بيشتر آگاهي كمتري نسبت به دندانپزشكان جوان‌تر داشتند لذا برگزاري دوره‌هاي باز‌آموزي جهت ارتقاي سطح آگاهي اين افراد توصيه مي‌شود.