معرفي نسخه خطي كلياتِ طالب علي خانِ لكهنوي متخلّص به عيشي باگذر از سبك غزليات وي

طالب علي خان لكهنويي(1232ق) متخلص به عيشي از شاعران و نويسندگان شبه قاره است، كه به دو زبان فارسي و هندي شعر گفته است. كليات ديوان وي تا كنون در زبان فارسي دست نخورده باقي مانده است و حاوي 6435 بيت شامل قصايد، مثنوي هاي بزمي، رباعي ، دوبيتي و انواع ديگر ادبي است. عيشي با سرودن 203 غزل فارسي در 1593 بيت و 133 غزل در بحرهاي سبك ساز رمل و هزج؛ بايد مانند غالب دهلوي و كليم كاشاني؛ شاعر سبك هندي خوانده مي شد امّا؛ با پژوهش دقيق و استخراج اوزان به شيوه تحليلي_ توصيفي به نتايجي متفاوت دست يافته ايم. قرن سيزدهم دورهء بازگشت ادبيست. اينگفتار؛ ضمن معرفي نسخه ؛ نحستين بار ؛ بسبك غزليات ؛مختصات لغوي،ادبي و فكري وي پرداخته است. نتايج اين تحقيق نشان ميدهد طالب علي خان از نظر بلاغت ادبي توجهي افراطي به صنعت تشبيه از نوع بليغ دارد ؛از نظر لغوي الفاظ ميخانه اي و اصطلاحات صوفيانه را براي معاني بلندبكار گرفته ؛ نسبت به ادبيات و فرهنگِ ايران باستان هرچند در يك غزل ؛ علاقه نشان داده است. درفضاي انديشهء حافظ شيراز ؛وزبان عارفانهءصائب بال و پر گشوده است. ذهني فلسفي و تقديري دارد. حزن در جهانِ تفكر وي بنيادي هستي شنا سانه ست. غزل وي ادامهءسبك هندي وگاهي در وزن شعر؛ اوج موسيقي آوايي حافظ شيراز در تمايل به سبك بازگشت را تجربه نموده است .