بررسي ميزان مواجهه با صداي محيط كار و ارتباط آن با استرس شغلي و اختلال خواب در ميان كارگران يكي از پروژه‌هاي عمراني كشور

مقدمه: صدا به عنوان يك مخاطره شغلي در گستره وسيعي از محيط هاي صنعتي از جمله صنعت ساخت و ساز محسوب مي شود. هدف از مطالعه حاضر، تعيين ارتباط بين استرس شغلي ناشي از مواجهه با صدا با اختلال خواب كارگران مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه به صورت توصيفي تحليلي بود كه در بين 134 نفر از كارگران يكي از پروژه هاي عمراني صنعتي كشور انجام شد. با استفاده از استاندارد ISO 9612:2009 ميزان مواجهه شغلي افراد بر حسب تراز معادل 8 ساعته با استفاده از دستگاه دزيمتر صدا اندازه گيري شد. براي سنجش استرس شغلي كارگران از پرسشنامه استرس شغلي پاركر و دكوتيس و جهت بررسي اختلال خواب، از پرسشنامه آزمون شدت بي خوابي (ISI) و پرسشنامه ايپورث (ESS) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي كولموگروف اسميرنف، آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره در محيط نرم افزار SPSS23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره نشان دادند كه صدا با ايجاد استرس شغلي در كارگران مي تواند باعث بروز اختلال خواب در آنها گردد. براساس نتايج مطالعه حاضر مواجهه صوتي، استرس شغلي و اختلال خواب داراي ارتباط معني دار و مستقيم مي باشند به طوري كه با افزايش ميزان مواجهه صوتي، استرس شغلي و اختلال خواب نيز افزايش مي يابد. نتيجه گيري: ارزيابي مواجهه صوتي شاغلين در صنعت ساخت و ساز نشان داد كه صدا، عامل بسيار مهمي در سلامت روحي رواني كارگران اين صنعت مي باشد. علاوه بر اثرات مستقيم صدا بر روي اختلال خواب، صدا از طريق ايجاد استرس به طور غيرمستقيم موجب تشديد اختلال خواب در افراد مي گردد.