بررسي اثر هم افزايي پريلوكائين و ليدوكائين در بي‌حسي موضعي در دندان‌هاي داراي پالپيت برگشت ناپذير: يك كارآزمايي باليني تصادفي

زمينه و هدف: راه‌‌هاي متنوعي براي ايجاد بي‌حسي در شرايطي كه تزريق بلاك عصب الوئولار تحتاني اوليه با شكست روبرو مي‌شود مورد بررسي قرار گرفته‌اند. اين مطالعه با هدف مقايسه اثر تزريق بي‌حسي مكمل پريلوكائين با تزريق بي‌حسي مكمل ليدوكائين در دندان‌هاي با پالپيت برگشت ناپذير انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه از نوع تحليلي بود و به روش كارآزمايي باليني با طراحي موازي بر روي 58 بيمار كه يك دندان مولر منديبل آنها داراي پالپيت برگشت ناپذير بود، انجام شد. تزريق بي‌حسي اول به ‌صورت بلاك آلوئولار تحتاني با محلول بي‌حسي ليدوكائين 2% انجام شد. بيماراني كه بي‌حسي پالپي در آن‌ها دچار شكست شد، به طور تصادفي به دو گروه مورد و كنترل تقسيم شدند. در گروه مورد تزريق مكمل بلاك آلوئولار تحتاني با پريلوكائين 3% و در گروه كنترل با ليدوكائين 2% انجام شد. عمق بي‌حسي بعد از تزريق دوم، به سه روش ارزيابي عددي پاسخ بيمار به پالپ تستر الكتريكي (EPT)، شدت پاسخ بيمار به تست سرما و ميزان درد حين شروع تراش حفره دسترسي بر روي نمودار VAS (Visual Analog Scale)ارزيابي شد و آناليز آماري با استفاده از آزمون‌هاي Ttestو MannWhitney صورت گرفت. يافته‌ها: بين دو گروه مورد مطالعه از نظر ميزان عمق بي‌حسي تفاوت آماري معني‌داري مشاهده نشد (0/05 p). نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد كه تفاوتي در عمق بي‌حسي بلاك آلوئولار تحتاني مكمل، در دندان‌هاي مولر منديبل داراي پالپيت برگشت‌ناپذير بعد از شكست اولين تزريق بلاك آلوئولار تحتاني با محلول‌هاي بي‌حسي ليدوكائين 2% و پريلوكائين 3% وجود ندارد.