رابطه حمايت اجتماعي و يادگيري خودتنظيمي با فرسودگي تحصيلي در دانشجويان جندي شاپور اهواز

مقدمه و هدف: يادگيري فراگيران معمولاً به وسيله عملكرد تحصيلي آن ها مورد سنجش قرار مي گيرد. عوامل متعددي، عملكرد تحصيلي دانشجويان را تحت تأثير قرار مي دهند. برخي از اين عوامل موجب بهبود عملكرد و برخي موجب تضعيف عملكرد فراگيران مي شود. از جمله عواملي كه به شكل منفي بر عملكرد تحصيلي اثرگذار بوده، فرسودگي تحصيلي است. هدف از پژوهش حاضر، تعيين رابطه حمايت اجتماعي و يادگيري خودتنظيمي با فرسودگي تحصيلي بود. پژوهش از نوع همبستگي مي باشد. روش ها: جامعه آماري پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز بودند كه از بين آن ها 256 نفر با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي حمايت اجتماعي، پرسشنامه راهبردهاي انگيزشي براي يادگيري پنتريچ و دي گروت، پرسشنامه فرسودگي تحصيلي برسو، سالانووا و شائوفلي جمع آوري و با استفاده از ضريب همبستگي به كمك نرم افزار آماري SPSS 18 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه تمامي روابط بين حمايت اجتماعي و يادگيري خودتنظيمي با فرسودگي تحصيلي در سطح مطلوبي معني دار هستند. نتيجه گيري: براساس يافته هاي اين مطالعه، كه آموزش حمايت اجتماعي و يادگيري خودتنظيمي در كاهش فرسودگي تحصيلي و ارتقا عملكرد تحصيلي مؤثر بوده است.