آسيب شناسي ادغام سيستم آموزش پزشكي با ستاد عالي در يك سازمان بهداشتي درماني؛ يك تحقيق كيفي

مقدمه: ادغام يكي از انواع تغييرات ساختاري است كه با هدف تمركز تصميم گيري، صرفه جويي در منابع و افزايش بهره وري انجام مي شود. آسيب شناسي بعنوان مقدمه تحول و بازسازي سازمان، فرآيندي نظام مند ازجمع آوري داده ها براي حل مشكلات، چالش ها و محدوديت هاي آن است. اين تحقيق با هدف ارزيابي نتايج ادغام مجموعه آموزش پزشكي با ستاد نظام ارائه خدمات بهداشتي درماني در يك سازمان بهداشتي درماني انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش كيفي در يك سازمان بهداشتي و درماني انجام گرفته است. نمونه ها شامل 18 نفر از مديران عالي و ارشد سازمان بودند كه به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده هاي مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته با روش تحليل محتواي كيفي با استفاده از نرم افزار آماري MAXQDA10 آناليز گرديد. اعتبار آناليز با ارزيابي بيروني، ارزيابي مصاحبه گران و ارزيابي مشاركت كنندگان در سطح 85 درصد و پايايي آناليز با روش كدگذاري مجدد در سطح 90 درصد تاييد شد. يافته ها: ادغام در چهار زمينه تمركز، ماموريت، هماهنگي و اثربخشي داراي نقاط قوت و ضعف مختلفي بود. ادغام باعث كوچك شدن ساختار اداري و افزايش كارآيي شد، ولي نتوانست اثربخشي زيادي را كسب نمايد. همچنين تداخل ستاد و صف باعث تضعيف آموزش پزشكي گرديد به طوري كه 67 درصد مديران با اين ادامه ادغام مخالف بودند. نتيجه گيري: آسيب شناسي وضع موجود و تعيين هدف قبل از انجام ادغام ضروري بنظر مي رسد.كسب نظرات مديران بخش هاي مختلف سازمان به تحقق اهداف ادغام كمك خواهد كرد.