بررسي اثربخشي آموزش رفتاردرماني‌ديالكتيك بر افسردگي زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

مقدمه: بيماري مولتيپل اسكلروزيس يكي از شايعترين بيماري هاي نورولوژيك در انسان و ناتوان كننده ترين بيماري سنين جواني است كه شدت آن با سلامت روان رابطه عكس دارد. اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر سلامت روان و افسردگي زنان مولتيپل اسكلروزيس انجام گرفت. مواد و روش ها: ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از نوع ﻧﻴﻤﻪ آزﻣﺎﻳﺸﻲ شامل دو گروه آزمايش و كنترل ﺑـﻮد. ﺟﺎﻣﻌـﻪ آماري پژوهش حاضر، مشتمل بر كليه زنان بيمار مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس مراجعه كننده به كلينيك هاي كاردرماني و فيزيوتراپي استان همدان بودند. نمونه پژوهش شامل 36 آزمودني (بعد از ريزش به 30 نفر در 2 گروه 15 نفره تقليل يافت) بود كه از تصادفي سازي درمان يا گمرش تصادفي انجام گرفته است، ولي انتخاب افراد براي ورود به مطالعه به صورت غير تصادفي آسان انجام شد. گروه هاي آزمودني با استفاده از مقياس افسردگي، اضطراب و استرس لاويبوند مورد ارزيابي قرار گرفتند. با توجه به اين كه پيش فرض هاي لازم براي انجام تحليل كوارريانس چند متغيره و تحليل واريانس چند متغيره برآورده نشد از تحليل واريانس تك متغيره استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين نمرات افسردگي گروه آزمايشي رفتاردرماني ديالكتيك نسبت به گروه كنترل تفاوت معناداري وجود دارد (0/001=P). نتيجه گيري: در ﺣﻮزه درﻣﺎن و ﻛﺎر ﺑﺎ بيماران مزمن و اﻓﺮادي ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺤﺮان به ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ رﻓﺘﺎر درﻣﺎﻧﻲ دﻳﺎﻟﻜﺘﻴﻜﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ و كارايي آن، ﺑﺴﻴﺎر مفيد به نظر مي رسد.