تاثير درماني آموزش چندرسانه اي بر خودكارآمدي و فرسودگي تحصيلي كودكان مبتلا به ناتواني ذهني آموزش پذير

مقدمه: ارتقاي بهداشت رواني محيط مدارس به عنوان يكي از مهمترين ابعاد توسعه و بهسازي منابع انساني بوده و در چند دهه اخير نيز توجه سازمان هاي آموزشي را جلب كرده است. مطالعه حاضر با هدف اثربخشي ابزار چندرسانه اي محقق ساخته بر فرسودگي تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان ناتوان ذهني آموزش پذير انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل در سال 1394 اجرا شد. جامعه مورد مطالعه از دانش آموزان پسر ناتوان ذهني مقطع دبيرستان استان البرز شامل 40 دانش آموز كه از طريق نمونه گيري تمام شمار انتخاب و در دو گروه مداخله و كنترل (20 نفري) به صورت تصادفي گنجانده شدند. گروه مداخله در طول يك ترم با ابزار چندرسانه اي پايا مورد آموزش قرار گرفتند. ابزارهاي جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه فرسودگي تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي بود. براي تحليل داده ها از روش تحليل كوواريانس يك طرفه (Ancova) استفاده شد. يافته ها: داده ها نشان دادند كه اثر گروه براي خرده مقياس هاي هيجاني، بدبيني، ناكارآمدي درسي و خودكارآمدي تحصيلي معنادار بوده است (0/01=P ). بدين معنا كه مداخله مورد استفاده در پژوهش حاضر بر روي متغيرهاي مذكور از لحاظ آماري تاثيرگذار بود. نتيجه گيري: آموزش چندرسانه اي بر فرسودگي تحصيلي و خودكارآمدي تأثير دارد. به اين صورت كه خودكارآمدي تحصيلي را افزايش و منجر به كاهش فرسودگي تحصيلي مي گردد. بنابراين، اين شيوه آموزش مي تواند در كنار ساير مداخلات آموزشي در بهبود عملكرد دانش آموزان داراي ناتواني ذهني آموزش پذير مورد استفاده قرار گيرد.