بررسي ارتباط بين عوامل جمعيت شناختي و كيفيت زندگي و سلامت در پرستاران بازنشسته

مقدمه: شرايط خاص دوران بازنشستگي موجب مي شود كه افراد بازنشسته تحت تاثير ويژگي هاي فردي و اجتماعي آن را به عنوان يك حادثه پر تنش زندگي تجربه نمايند. بنابراين مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط كيفيت زندگي پرستاران بازنشسته با برخي عوامل جمعيت شناختي انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي - تحليلي بود. تعداد نمونه ها 150 نفر بودند كه مبتني بر هدف از بين پرستاران بازنشسته در سال 1394 انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه هاي اطلاعات جمعيت شناختي و كيفيت زندگي SF36 اطلاعات جمع آوري شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 22 و با استفاده از آزمون هاي آماري پارامتريك ، Anova و T-Test تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين نمرات كيفيت زندگي در زير مقياس سلامت جسمي متوسط (9.1±56.7)، در زير مقياس سلامت روان متوسط (9.2±59.3) و در كل نيز، كيفيت زندگي پرستاران متوسط (7.7± 58) بود. تجزيه و تحليل آماري رابطه ي معني داري را بين بعضي از ابعاد كيفيت زندگي با ويژگي هاي جمعيت شناختي جنس، تحصيلات و سابقه بيماري مزمن جسمي نشان داد (P 0.05). نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه مبني بر متوسط بودن نمره كيفيت زندگي بازنشستگان مطالعه شده و ارتباط مستقيم بين كاهش كيفيت زندگي با جنسيت و سابقه وجود بيماري هاي مزمن جسمي و با توجه به استرس زا بودن حرفه پرستاري بعنوان قشر موثر در حيطه بهداشت و درمان، توجه ويژه بيشتر مسئولين و سياستگذاران بهداشت و درمان در بهبود شرايط بازنشستگي پرستاران را مي طلبد.