سنجش تأثير آلودگي هوا بر هزينه‌هاي بخش سلامت در ايران

مقدمه: يكي از چالش هاي اساسي در حوزه ي اقتصاد سلامت، شناسايي عوامل مؤثر بر هزينه هاي بخش سلامت است. يكي از عوامل مؤثر بر هزينه هاي بخش سلامت، آلودگي هوا مي باشد كه در بيشتر مطالعات تجربي ناديده گرفته شده است؛ در حالي كه آلودگي هوا يكي از مشكلات زيست محيطي است كه در سال هاي اخير به خطر جدي براي سلامت بشر تبديل شده است. بنابراين، هدف اين مطالعه بررسي اثر آلودگي هوا بر هزينه هاي بخش سلامت در ايران مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه با استفاده از داده هاي سري زماني سال هاي 13921358 به بررسي رابطه ي پوياي بلندمدت و كوتاه مدت بين سرانه هزينه هاي بخش سلامت، شاخص هاي آلودگي هوا (انتشار گاز مونوكسيد كربن و ذرات معلق PM10)، درآمد سرانه، سرانه ي پزشك، سالمندي و شهرنشيني پرداخته است. به اين منظور از آزمون همگرايي كرانه ها و مدل خودرگرسيون با وقفه هاي توزيعي (ARDL) استفاده شده است. همچنين، تحليل داده ها به كمك نرم افزارهاي Eviews و Microfit انجام شده است. يافته ها: نتايج آزمون كرانه ها دلالت بر وجود رابطه تعادلي بلندمدت بين متغيرهاي مدل دارد. بر اساس نتايج به دست آمده از مدل ARDL، انتشار گاز مونوكسيد كربن و ذرات معلق PM10، سرانه هزينه هاي بخش سلامت را در كوتاه مدت و بلندمدت افزايش مي دهد. همچنين، افزايش شهرنشيني نيز به طور غيرمستقيم از طريق افزايش آلودگي هوا، سرانه هزينه هاي بخش سلامت را در كوتاه مدت و بلندمدت افزايش مي دهد. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاكي از آنست كه گسترش آلودگي هوا، هزينه هاي بخش سلامت را افزايش مي دهد؛ لذا، اتخاذ سياست ها و راه كارهايي كه به كاهش آلودگي هوا در كشور بيانجامد، كاملا ضروري است.