نگرش پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي بندرعباس نسبت به سالمندان

مقدمه و هدف: امروزه به علل مختلف مانند افزايش اميد به زندگي و پيشرفت چشمگير دانش و تكنولوژي در دنيا ،ميانگين عمر افراد افزايش يافته است و سالمندي به يك پديده جهاني تبديل شده است لذا توجه به سالمندان حائز اهميت است. در مطالعه حاضر نگرش پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي بندرعباس نسبت به سالمندان در سال 1395 مورد بررسي قرار گرفت. روش ها: اين پژوهش به صورت مقطعي از نوع توصيفي تحليلي بوده كه در سال 1395در بيمارستان هاي آموزشي شهر بندرعباس بر روي 82 پرستار كه به طور تصادفي انتخاب شده بودند، انجام شد. جمع آوري اطلاعات به صورت مصاحبه و با استفاده از پرسش نامه بود. ابزار پژوهش در اين مطالعه شامل پرسش نامه هاي اطلاعات جمعيت شناختي و پرسش نامه مقياس نگرش نسبت به سالمندان Kogan بود. داده ها پس از جمع آوري با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از پرستاران شركت كننده تعداد 51.2 درصد بالاتر از نمره ميانگين و 48.8 درصد پايين تر از نمره ميانگين كل را داشتند، بر اساس يافته هاي پژوهش بيشترين درصد نگرش مثبت (39 درصد) در بازه سني 35-30 سال و كمترين نيز در بازه سني 45-40 سال وجود داشت، از نظر جنس نيز زنان بيشتر از مردان داراي نگرش مثبت به سالمندان بودند و بين ميزان تحصيلات و نگرش مثبت به سالمندي ارتباط وجود داشت (P Value≤0.05) نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه، نگرش بيشتر پرستاران نسبت به سالمندي مثبت بود و بين سن، جنس، سطح تحصيلات با نگرش پرستاران ارتباط وجود داشت، از طرفي بين گذراندن دوره بازآموزي مراقبت هاي سالمندي و نگرش مثبت پرستاران نيز ارتباط وجود داشت.