نقش واسطه اي احساس تنهايي در رابطه بين ابعاد نابهنجار شخصيت با اعتياد به اينترنت در كاربران شبكه هاي اجتماعي

مقدمه: استفاده از شبكه هاي اجتماعي بسرعت در حال افزايش است. با توجه به وجود تفاوت هاي فردي قابل ملاحظه در راهبردهاي اعتياد اينترنتي، مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط بين ابعاد نابهنجار شخصيت و اعتياد به اينترنت با واسطه گري احساس تنهايي انجام شده است. مواد و روشها: طي يك پژوهش توصيفي از نوع همبستگي 320 نفر به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند و براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي جمعيت شناختي، مقياس احساس تنهايي تجديد نظر شده راسل ،پيلو،كاترونا (1980) و پرسشــنامه اعتياد به اينترنتي يانگ (1389) و فرم كوتاه پرسشنامه ي شخصيت Personality Inventory for DSM5: Brief Form (PID5BF) DSM استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از روش مدل يابي معادلات ساختاري توسط نرم افزار AMOS20 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج ما نشان داد كه بين ابعاد نابهنجار شخصيت و احساس تنهايي و گرايش به اعتياد به اينترنت در كاربران رابطه معني داري وجود دارد (P=0.01). مدل پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بود (0.97= GFI، 0.95 = AGFI، 0.97 = CFI ، 0.05 =RMSEA، 1.90 = chi; sup2;/df) و نتايج از نقش ميانجيگري احساس تنهايي در رابطه بين ابعاد نابهنجار شخصيت و آمادگي اعتياد به اينترنت كاملا حمايت مي كند. نتيجه گيري: ابعاد نابهنجار شخصيت به طور مستقيم و غيرمستقيم از طريق احساس تنهايي در بروز گرايش به اعتياد به اينترنت موثر است. در پيشگيري از آسيب پذيري اعتياد به اينترنت، مداخله در ابعاد نابهنجار شخصيتي و احساس تنهايي در گروه هاي كاربران دانشجويي مي تواند داراي اهميت باشد.