بررسي رابطه بين انگيزه پيشرفت و سبك‌هاي حل مسئله دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي دزفول

مقدمه وهدف: انگيزش پيشرفت زماني مطرح مي شود كه فرد در فعاليت هايش معيار برتري را الگو قراردهد و هر فرد سبكي را براي حل مسئله هايي كه با آنها روبرو مي شود برمي گزيند كه برخي سازنده و منجر به پيشرفت فرد، برخي غيرسازنده بوده و فرد را از پيشرفت باز مي دارد. هدف مطالعه حاضربررسي رابطه بين انگيزه پيشرفت و سبك هاي حل مسئله در دانشجويان علوم پزشكي دزفول بود. روش ها: اين مطالعه ي توصيفي تحليلي روي ۱۲۰ نفر ازدانشجويان دانشگاه علوم پزشكي دزفول انجام شد. نمونه ها به روش تصادفي ساده انتخاب شده و ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه هاي استاندارد انگيزه پيشرفت (T.M.A) هرمنس و سبك هاي حل مسئله (PSS) كسيدي ولانگ بودند كه روايي و پايايي آنها در مطالعات مختلف تاييد شده است. يافته ها: در اين مطالعه ۱۲۰ دانشجو با ميانگين سني1/ 2۲/۲۱بودند . ميانگين نمرات انگيزه پيشرفت دانشجويان نشان دهنده ي ميزان بسيارخوب درآنان مي باشد. بين انگيزه پيشرفت و سبك هاي سازنده حل مسئله (خلاقيت ،اعتماد و گرايش ) رابطه وجود دارد. نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه بين انگيزه پيشرفت و سبك هاي سازنده حل مسئله (خلاقيت، اعتماد و گرايش) رابطه وجود دارد. انگيزه ي پيشرفت و خلاقيت براي حل مسائل را مي توان از سنين كم در افراد تقويت كرد و از همان سنين كم با برگزاري كارگاه هاي آموزش شيوه هاي خلاقانه در برخورد با مسائل بعد انگيزه پيشرفت را در افراد توسعه داد.